Şiirlerin toplu basılması kadar saçma bir şey olamaz. Şairin farklı dönemlerde farklı ruh halleriyle yazdığı şiirlerin antoloji mantığıyla bir araya getirilmesi bir şeyleri eksiltiyor sanki.Şair örneğin bu şiir kitabında yazdığı şiirleri kendince bir sistematikle bir araya getiriyor ve yayınlatıyor, sonra üçkağıtçının biri bunları toplama gereği duyuyor ve artık Alacakaranlıktaki Ülke veya Deniz Unutma Adını gidiyor yerine hiç bir şey ifade etmeyen bir Toplu Şiirleri geliyor. Şairin şiirlerini bu halde görünce içim acıdı da tekrar okumak geldi içimden ŞİİR KİTAPLARINI. Şairin kitapları eskiden pek az basılır, şair çok az bilinir ama şairi seven de çok severdi. 'Ünlü' olmadı hayatı boyunca, kendi deyimiyle yağmurun dinmesini bekledi, çok düzgündü, çok üzgündü,kıyısından geçti hayatın, çok girmedi içine ve belki de şiirimizin en hüzünlü örneklerini yazdı. Ünlü olmadı derken aslında çıkardığı her kitapla farklı bir şiir ödülü alırdı, şairler pek severdi hep övgüyle bahsedilirdi ondan, ama mütevazılığından ve tartışmaya sebep olacak herhangi bir lafı, hareketi olmadığı ve göz önünde olmayı sevmediği için hiç bir zaman marjinal şairlerimiz kadar tutulmadı. Zaten bu şiirleri yazan birinin hayata dört elle sarılması, neşeyle yaşaması beklenemez,çelişki olur, o şiirleri okuyanlara bile bunca melankoli çökerken. 2013 yılında ölünce adı duyulur oldu bir nebze. Birileri hayatının magazinel yönlerini duyurmuştu çünkü. Fatih Terim'le top koşturmaca, şüpheli birinin yanında kitabı bulunduğu için sorguya çekilmesi, ve biraz da şairin feysbukla imtihanı. Artık bilinirdi, pek istememesine rağmen. Ahmet Erhan' la benim jenerasyonun tanışması ise biraz dolaylı yoldan oldu. Teoman'ı severdik, Teoman Ahmet Erhan'ı severdi, şarkılarının arasında onun sözlerini kullanırdı, biz de bunu öğrenince gider okurduk. 'Dünyanın ölümünü gördüm, suyun toprağın en yakın dostlarımın birer birer vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların ölümünü gördüm, ama kimse inandıramaz beni öldüğüne sevgilerin' Gül Şiir adlı şiirinden, aynı zamanda Teoman'ın Sevişirdik Bazen şarkısında geçer. 'Kurumuş kuyunun suyu, incirin sütü çoktan çekilmiş Bir zamanlar dünya sandığım bahçeyi Ayrık otları, dikenler bürümüş' Oğul adlı şiirinden bir bölüm, yine Teoman'ın aynı adlı şarkısında da geçer. Bu çok kırılgan, kederli, dünya yorgunu şiirleri benzer ruh halinde olanlar çok sevecekler, olmayanlar da okudukları zaman şairi saygıyla anacaklardır. İyi okumalar!

Alacakaranlıktaki ÜlkeAhmet Erhan · Bilgi Yayınevi · 1997179 okunma

··

20 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rorschach