"Kadınlar olmasa hayatımızın başlangıcı güvenlikten, ortası hazdan, sonu teselliden mahrum kalırdı." Schiller'in bu sözünü Arthur amca 'Kadınlar Üzerine' adlı bir denemesinin başlangıcına koymuştu. En iyi tanım olarak söylüyordu. Yargılarımızdan bağımsız bir şekilde sözü yorumlamaya kalkınca, bu çıkarıma katılmamam na'mümkün. Doğanın cinsiyetlere verdiği ve kendilerinin kazandığı özellikler, bizlerin yorumlamaları yüzünden sarpa saran bir hâle geldi. Basitlikten uzaklaşarak, karmaşık bir yücelik arasında boğulmaya başladık. Bugün milyonlarca insan öyle ya da böyle aşk acısı çekiyor. Ve uzun süre çekeni de çok fazla. Neden peki? Neden? Benim cevabım, gerçeklerin bir gün tüm hayal unsurlarımızı yok ediyor olması derdim. Gerçeklik de acıdan bağımsız düşünülemez. Neyse, konudan çok koptum. Arthur amcaya yönelttikleriniz kısım -bunu kabul edemem, sevgim el vermiyor- hariç güzel bir özet ve anlam bütünlüğü olmuş. Emeğinize ve kaleminize sağlık Osman Bey. İnceleme için teşekkür ederim.