Açık konuşmak gerekirse çocuk kitabı gözüyle okumadım. Kitabın arka kapağındaki yazısında bir cümlesi beni okumaya itti oda başkahramanımız Jamesin anne babasının hayvanat bahçesinden kaçan gergedanın yemesi. Otla beslenen hayvan yanlış duymadınız Sonra yazarın Çarlie’nin çikolata fabrikası hikayesini yazdığını öğrenince absürtlükte sınır tanımadığını tahmin edip elime aldım. Kitaba gelirsem anne babası gergadan tarafından yenmiş gudubet teyzelerinde kalmak durumunda kalmış James, adeta külkedisi gibi zorlu koşullarda yaşar iken tuhaf bir şekilde evlerinin bahçesinde hiç meyve vermemiş şeftali ağacının tek meyve vermesi ve kısa sürede devasa boyuta ulaşarak İngiltere’nin bilmem ne kasabasında ilgi odağı olmuştur. Lanet teyzeler bu ilgiyi paraya dönüştürürken bizim James şeftaliye çıkmış sığınmış, böceklerle arkadaş olmuştur. Kısa süre sonra şeftali daha da büyüyerek dalından kopup lanet teyzelerin ezer İngiltere’nin meşhur uçurumundan denize düşmesiyle hikaye ilerler. Bu sırada gelin böceği, solucan, kırk ayak, ateş böceği, ipek böceği, çekirge örümcekle birlikte gudubet teyzelerinden çok çektiklerini anlatır tıpkı James de olduğu gibi. Direk sonla birleştirirsem hiçbir işe yaramadan evin içinde Mutsuzluk halinde yaşayan canlıların ekip ruhu oluşturup tuhaf bir şekilde şeftaliyle birlikte farkında olmadan özgürlükler ülkesi adıyla anılan Amerika’ya doğru yolculuğu ne kadar tuhaftır değil mi :) sanki doğa kurallarını james ve böcek arkadaşlarına göre kullanıp Amerika’yı çekim alanı yaratmış martıların taşıdığı şeftaliye pusula olmuştur :) Böceklerde dahil bu tuhaflıkta amerikada yer bulabilmiş paraya para dememişlerdir sosyal açıdan ise toplumca kabul edilme ötesine gidilmiştir . Alenen Amerikan propogandası... Şeftali meyvesine hiç girmiyorum bile, yorumu siz incelemeyi okuyanlara bırakıyorum :)

Dev ŞeftaliRoald Dahl · Can Çocuk Yayınları · 2013993 okunma

··

146 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.