NAZIM HİKMETKemal Tahir’e Mahpushaneden Mektuplar 1940/1950 yılları arasında Bursa cezaevinde mahpus olan Nazım Hikmet tarafından,Kemal Tahir’in mahpus olduğu Çankırı,Malatya,Çorum ve Nevşehir cezaevlerine yazdığı ikiyüzkırküç mektuptan oluşan bir kitap. Bu kitapta Nazım Hikmet’in sanat anlayışını,Türk dilini kullanımını,dünya görüşünü,sohbet konusunda seçtiği konuları ve bu konular üzerinde nasıl çalıştığını anlıyoruz. Maddi ve manevi büyük baskılar altında içerde uzun yıllar kalmış ve henüz beraat edeceği belli olmayan devrimci bir şairin umudu ve iyimserliği şaşkınlık yaratıyor okunan tüm mektuplarda.Yaratıcılıkta o imkansızlık içinde gösterdiği savaş,çevresindeki insanlara aşıladığı yaşama sevinci “O MAVİ GÖZLÜ BİR DEVDİ”’nin adeta vücut bulmuş haliydi.Bir taraftan Raşit(Orhan)Kemal’e yanında destek vermesi,Fransızca öğretmesi,resim yapması,boyalarını başka mahkuma hediye etmesi,Sivas,Sinop cezaevinde bulunan insanlara ve Kemal Tahir’e maddi manevi yardım etmesi.Diğer tarafta dışarda olan eşi Piraye ve çocuklarının rızkını düşünmesiyle devrimci bir şairin olması gereken portresini muhteşem çizdi.Bu arada Hapishaneden hapishaneye sürekli dergiler,kitaplar göndererek,motivasyonunu yükselterek Kemal Tahir’in roman yazmasına büyük katkıda bulundu. Memleketimden İnsan Manzaraları’da bu şartlarda oluştu.Memleketin işinde bir hapishanenin içinde,memlekete hasret,memleket sevdasıyla yüklü,memleket insanını anlattı.Her akşam saat 22/23 arasında büyük aşkı Piraye’ye şiirler yazdı. Kısacası kendi müthiş devrimci zekasıyla,kah dokuma tezgahının başında,kah çevirilerinin başında,günlük yemeğini çıkardı.Dostu Kemal Tahir ve diğer hapishanedeki bir çok insana yardım etti.Hiçbir zaman umudunu kaybetmedi,vatan ve millet sevgisinden bir gün dahi vazgeçmedi... O MAVİ GÖZLÜ BİR DEVDİ... Saygı ve sevgiyle anıyorum... ”Her gün daha güzel,daha cesur,daha büyük şeyler yapmaya mecburuz.Türk halkı dünya halkı bizden bunu istiyor görüyorsun ki geçen senenin Demir kafesteki aslanlığını duymuyorum kendimi cephede dövüşen bir nefer gibi silah başında sayıyorum bu beni her gün daha çok ve daha derin ve daha büyük çalışmaya dövüşmeye sevkediyor. Velhasıl daima en kötü ihtimalleri hesap eden yenilmez nikbinliğim daha çok kötü ihtimallerin geçici zaferlerin de bile dimdik ve apaydınlık yüreğimin içindedir. Düşünüyorumda da bizim için güzel olmayan gün yok sanıyorum. Günleri bir daha çirkinleşemeyecek kepazeleşemeyecek hale getirmek için çalışan insanların bu çalışma seyrinde kötü günleri olabilir mi satırda vehimli ve hesaplı ihtiyarlayıp ölüme yaklaştıkça bir kat daha kuvvetleniyor ve bir kat daha Nikbin ve Ümitli oluyorum günün birinde öleceğimi bildiğim için hayatı seviyorum ve onun daha güzel olabileceğini ve olacağına inanıyorum birazda ama sen henüz kırkında Varmadın bu his insana hiç olmazsa bizim insanlarımıza kırkından sonra geliyor bir tecrübe sahip sabittir. Öfkem yine bastırmaya başladı her şeye rağmen Türk halkı memleketim güzel günlere kavuşacaktır ve bu memlekette bütün tarih boyunca hiç kimse bizler kadar memleketini ve onun namuslu çalışkan insanlarını sevmedi. Hep aklımda fikrimde sana, edepsiz komünist diyen Sertabip bey. Bir komünist kadar yurtsever, halk sever, namuslu olmak kolay iş değildir ve bizler yurdumuzu, milletimizi, insanlarımızı sevmeyi, namuslu olmayı çok ağır ve acı emekler sarfıyla, çok defa hayatımız, hürriyetimiz bahasına elde ettiğimiz, öğrendiğimiz için birçokları, yurtlarını ve milletlerini sevmeyen bir çok baylar bu sevgiden mahrum olduklarından, bizi edepsiz görürler. Onların gözünde edepsiz olmayı, Elbetteki onlar gibi yurt ve millet düşmanı olmayı tercih ederim.

Kemal Tahir'e Mapushaneden MektuplarNazım Hikmet Ran · İthaki Yayınları · 2016260 okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.