Hepimiz zor dönemlerden geçeriz zaman zaman. Duygularımızı algılamayı hiç bırakamayacağımıza göre hep de böyle olacaktır. Düz bir yolda yürümüyoruz, bazen tepeler tırmanıyor, bazen bataklıklar aşıyoruz. Bazen öyle anlar geliyor ki tüm zorluklar üstümüze yıkılmış gibi hissediyor, altından kalkamıyoruz. Bazen bunu tetikleyen büyük travmalar olabilirken bazen de çok göze batmayan minik değişimler olabiliyor. Hatta çocukluktan başlayan bastırılmış duyguların ortaya çıkıp hayatları kabusa çevirmesi bile mümkün olabiliyor bir minik söz ile. Bu; asla utanılacak bir mesele değil. "Herkesin kendi derdi başından aşkın, kime neyi anlatabilirim ki? Bir de beni düşünüp benimle mi uğraşacaklar? O yüzden canım sıkkın olduğunda kimseye söylemiyor, çoğunlukla belli etmiyorum. Söylediğim zamanlarda da bir de ben canlarını sıktığım için suçlu hissediyorum." demiştim terapistime, en yakınlarım için. İnsan olmamızın en temelinde yatan toplu yaşamayla ilgili uzun bir konuşma yapmıştık bunun üstüne. En yakınlarımızı en yakınımız yapan da iyi-kötü günlerimizi paylaşabilmek değil midir sonuçta? Hatta dahası o insanların iyi hissetmediğimiz zamanlarda iyi hissetmediğimizi bilmelerinin hakları olduğuna ikna etmeyi başardı sonra da beni. Bir de tabii duygularım ve düşüncelerim arasındaki bağlantıya dikkat çekmişti. Düşüncelerimiz, düşüncelerimizi dile getirirken kullandığımız her kelime duygularımızı inanılmaz derecede etkiliyor. Mesela "Neden hep böyle oluyor?" ile "Neden son zamanlarda böyle oluyor?" cümlelerinin hissettirdikleri çok farklı. Bilişsel Terapi denilen bir yöntem sayesinde bunların farkına çok daha kolayca varabiliyoruz. Bu yöntemden bahsetmek isterdim size fakat bu konuda eğitimi olan ya da yetkisi olan biri değilim bu yüzden yanlış bilgi vermek istemem. Sadece fikir olsun diye yüzeysel olarak bahsedebilirim. Bir kağıdı birkaç sütuna bölüyoruz öncelikle. İlkine yaşadığımız olayı, ikincisine o anda aklımızdan geçen düşünceyi, üçüncü sütuna o hissettiğimiz duyguyu (üzüntü/kırgınlık/sevinç/hayal kırıklığı gibi) yazıyoruz ve 10 ya da 100 üzerinden puanlıyoruz duygularımızı. Diğer sütuna ise o anki verdiğimiz tepkiyi (davranışımızı) yazıyoruz. Sonra da düşüncelerimize odaklanıyoruz. Kendimize karşı dürüst olup tarafsız bir gözle düşüncelerimizi gözden geçirdiğimiz zaman birçok şeyin farkına varıyoruz zaten. Kelime seçimlerine dikkat edip düşüncelerimizi yeniden düzenlediğimizde duygularımıza verdiğimiz puanlar da değişiyor. Denemesi bedava, deneyin lütfen :) Bu kitap da bu terapi yönteminin tüm yönlerini, ayrıntılarını örnekler üzerinden kavratmaya çalışan bir yardımcı kitap. Dediğim gibi, bu konuda yetkili değilim. Bu yüzden bu kitabın bir terapist eşliğinde mi tek başınıza mı daha faydalı olacağının kararını veremem ama bana sorarsanız her yükü tek başınıza taşımak zorunda değilsiniz. Bu yük ne olursa olsun. O yükü artık kaldıramadığınızı hissetmeye başladığınızda yük ile birlikte düşmeden önce birinden yardım istemekte fayda var. Bir ucundan tutup hafifletecektir muhakkak. Bu kitabı okumaya başlayacaksanız da yanınızda yeni başlayacağınız bir defter bulundurmayı unutmayın; terapiyi tamamladığınızda ne kadar faydalı olduğunu mutlaka görmek isteyeceksiniz. Yöntemin işe yararlığı konusunda genel konuşamam ama bence oldukça etkili bir yöntem. Benim hayatımı etkilediği kesin en azından. Kitap da alanında oldukça başarılı bence, yöntemi öğrenmek için tüm koşulları sunuyor. Yine de iş her zamanki gibi kendimizde bitiyor. Lütfen, kendinize güzel davranın. Siz, çok değerlisiniz. Sen, çok değerlisin!