Özlemek; bir şeyi veya bir kimseyi görmeyi, kavuşmayı istemek anlamına geliyormuş kelime olarak, peki sizce özlem nedir?
Bir çoğunuzun bu konuda ne düşündüğünü bilemem ancak bana göre özlem duygusu ya da kavramı (ne diyorsanız işte) en asil, en zor ve en kapsamlı duygudur. Hemen hemen her duygunun kökünde özlem yer alır. Mutluluk, sevgi, acı, öfke, üzüntü, yalnızlık... Özlem çekmek her şeye karşı olabilir; uzaklardaki bir insan, artık hayatta olmayan bir dost, elinden kaybettiğin her şey ya da hayata karşı bir umut...
Niçin yaşarız ki? Doğduğumuzda yaşama özlemiyle hayata tutunuruz. Kimimiz tutunamaz... Büyürüz, gelişiriz iyi ya da kötü bir hayatımız olur. Ancak o hep daha güzeline, daha ilerisine karşın bir özlemimiz vardır. Özlemek hayatımızın her alanında vardır. Her zaman da olacaktır... Bizi hayatta tutan özlemdir... Hayatı batırırız, en diplere düşeriz; kimimiz o özlemi yitirir ve hayatına son verir. Kimimiz ise o özlemi güçlendirip daha sıkı sıkıya tutunur hayata. Belki yeniden batar, belki de hayata tutunur. O hayata tutunmak için, o güzel günleri bir kez olsun görelim diye özlemle yaşarız. Özlemek biz yaşamımız boyunca vardır ve özlemek bittiğinde hayat diye bir şeyimiz kalmaz...
Özlemek acıdır, zordur. Kimisi hafiftir, kimisi de ağırdır özlemlerin. Kimisi öyle yoğundur ki tüm insanlığı kıskanacak kadar olursun. Kimisi yalnızlığı kabul ettirir, kimisi alışmayı... Kimisi giderek çoğalır, kimisi yok olana kadar azalır. Kimisi değişime sebep olur, kimisi aynı durduğun yerde bırakır. Ama şu kaçınılmaz bir gerçektir ki hepimiz bir şeylere özlem çekeriz..
Özlem, ne yapacağını bilememektir...
Oruç Aruoba'nın bu insani ve ruhani duyguları ve kavramları kelime oyunlarıyla rehberlik etmesini seviyorum. Bu eserinde de iki farklı konuyu ele alarak düşüncelerini anlaşılır bir şekilde aktarmış. Özlem çekene rehberlik ve tavşan yetiştirme üzerine iki konu var. Özlem kavramı bana daha çok hitap ettiği için beni çelen kısım orasıydı maalesef. Ancak tavşan besleme üzerine düşünce cümleleri de kendi kalitesini kanıtlayacak derecede.
Yazarımızın üslubu ve dili çok değişik. Kimisi şiir diye kabul ediyor, kimisi düşünce yazısı diye. Ki bence eserleri daha çok düşünce yazılarına giriyor. Değişik olması kötü bir şey değil çünkü düşüncelerini ifade ederken net ve açık bir şekilde okuyucuya aktarabiliyor.
Konusu herkesi çekmeyebilir evet, ancak her okurun en az bir kez olsun Oruç Aruoba'nın eserleri ile tanışmasını dilerim. Şahsen sevdiğim düşünürlerden biridir.
Okuyun, siz de iç dünyanızı tanıyın...
