Murakami'nin satır aralarını kullanma konusundaki ustalığına hayran kalmamak elde değil. Hikayesinin yağmurlu havasında gerçeklik algınızın tamamen değişmesine sebep olacak bir ustalıktan bahsediyoruz. Satır arası kavramı işin içine girince çoğunlukla ortada korkulacak bir durum varmış gibi olur. Anlamak için çok çaba sarf etmek gerektiğinden hep korkulur. Elbette, bir yazarın ne demek istediğini tam anlamıyla anlayabilmek için biraz uğraşmak gerekir, biraz da yazarı tanımak... Onun haricinde satır arasındaki hikaye sizden bağımsız bir şekilde ilerler ve okuduğunuz eserin sonunda sizi tamamen içine alır. Bir romanı bitirdiğinizde birden gelen bir hissiyat sonucu kitabı kucağınıza bırakıp bir süre düşündüğünüz oldu mu? İşte o an; satır arasının sizi yakaladığı andır. Murakami'nin soru işaretleri hakkında çok fazla yorum okudum. Bu konuya benim daha farklı bir yaklaşımım olacak. Roman sonlarını havada bırakması aslında yoğun derecede kafa karıştıracak bir unsur değil bana göre. Murakami, açık uçlu bıraktığı romanın sonunu okuruna bırakıp yalnızca dikkatli okuyanın anlayabileceği bir kırılma noktası koymuyor. En azından bu eserinde durum böyle. Dikkat edilmesi gereken asıl nokta sonu hariç her şey. Çünkü ancak son cümlelerde eser biraz "normalleşebiliyor". Murakami'nin istediği bizlerin "anormalleşen" kısımlara dikkat etmemiz. Yukarıda bahsettiğim durumu daha fazla açarsam tüm romanın bir çırpıda tüm havasını kaçıracağıma inanıyorum. Büyük bir sürprizden bahsetmiyorum. Roman, aslında başından itibaren içinizde beliren bir hisle ilerliyor. Fakat karakterimizin duygu karmaşası ve hayatının detayları arasında ne hissettiğimizi kendimize bile itiraf edemiyoruz. Bunun üzerine Murakami bizleri tam istediği gibi yakalıyor ve kaleminin başarısını bir kez daha gözümüzün önüne koyuyor. Murakami, küçük detayları bile insan iç dünyasıyla birleştirerek ürpertici bir şekilde önümüze serebilen bir yazar. "Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında" böyle bir roman. Yalnızca Hacime ile değil, bizlerin de iç dünyası ile iletişim kuruyor ve bu şekilde bizi satırları içine çekiyor. Aynı zamanda yazarı ile de arasındaki bağı fark edebiliyorsunuz, bu nedenle son derece samimi bir roman olmayı başarıyor.

Sınırın Güneyinde, Güneşin BatısındaHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20124,286 okunma

··

46 görüntüleme

Cem

@Rogojin ·

29 Ağustos 2018 09:17

Tsukuru Tazaki en sevdiğim romanıydı ama bu kitabı daha iyi bence.

Berkecan

@BekoTuran ·

29 Ağustos 2018 09:29

Onu daha okumaya fırsatım olmadı. Ama Murakami her şekilde beni etkilemeyi başaran bir yazar.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berkecan