İthal kelimeler dayadılar önce bize.Kelime oyunlarıyla zihnimizi bulandırıp kavram karmaşası dediler adına,oysa şuur kaybıydı yaşadığımız.Ağzımıza hiçte yakışmayan kelimelerle konuşunca kimimiz “cool” oluyordu,kimimiz “entellektüel”...Münevverler antika,içi boş tenekeler moda olmuştu gari. Boş adamlar lakırdadıkça kelimelerin iç boşalıyor,derinliği azalıyordu.Kelimelerimiz yittikçe zihnimizden;bakan ama görmeyen gözlerimizle,duyan ama işitmeyen kulaklarımızla hiçbir şey şaşırtmıyor artık bizi,alıştık şaşmamaya...Hal böyle olunca bakışımız değişti,gülüşümüz...Kelimelerimiz yittikçe küçüldü cümlelerimiz;basit,kuru,yavan...”Büyüklerin sözleri,sözlerin büyüğüdür.” derler. Küçüldükçe sözlerimiz,küçüldük...”Ey Oğul!” diye seslenen adamlar kalmayınca,kapıların arkasına saklandı çocuklar...Asıl zenginliği unutup paraya ram olunca mahsur kaldık kendi heykelimizin içinde...Şimdi dilimizin bağını çözüp tüm kapıları açacak bir anahtara sözlerimizi büyütecek bir iksire ihtiyacımız var;tek bir kelimeye... Bir an zihnimizdeki tüm kelimelerin silindiğini hayal edelim,kelimeler olmadan hayal etmek bile güç,hele ki içine düştüğümüz çaresizlik ve arayışı anlatmak imkansız...Sbbb...Sdbd...Sgbg....Ssbs...Çıkardığımız garip seslerin anlam kazanması için kelimelere ihtiyacımız var.Sonsuz varlığıyla sonsuz kelime hazinelerinin sahibinin tek bir kelimesi olmasaydı ; O’nun “ya” ve “sin “ harflerine bile anlam veremeyen biz ,bir kelime bile üretemezdik.O’nun herşeye anlam katan “Ol!(Kün)” kelimesi olmasaydı nereden bilirdik,kelimelerin gücünü.Ne bilirdik;şiiri,şarkıyı,aşkı,meşki ...O yüzden tüm kelimelerin kökü “Ol! (Kün)” dur;bütün kelimeler ve anlamlar O’nun bir Ol’undan türemiştir. Ol! İnsan ol! Adam ol! Dürüst ol! Adil ol! Cömert ol! Sabırlı ol! Ölçülü ol! Bir kelime olmasaydı,hiçbir kelime olmayacaktı.Bir kelimeyi anlayabilsek,bütün kelimeleri anlayabilecektik.Bir kelimeye ihtiyacımız var! “Ol! (Kün!)” O tek bir kelime unutulunca tüm kelimeler anlamını kaybediyor. Sayfalar boyu dolu dizgin koşup kitabın sonunda soluk soluğa dinlenirken Oscar Wilde düştü aklıma,diyor ki :”Hiç yorulmadan okunan bir kitap,hiç yorulmadan yazılmış olmalı”...Ali Ural çok yorulmuş olmalı;bilmediğim yerlerde bilmediğim adamların peşinde beni gezdirirken...Beraber kah adaleti aradık,kah aşkı,kah sevgiyi...Ama en çok O’nu,o tek bir kelimeyi...Bu sayede tanıdım adalet timsali Nuşirevan’ı,cömertlik timsali Hatem’i ve daha nicesini... Teşekkürler Ali Ural...

Tek Kelimelik SözlükA. Ali Ural · Şule · 20091,152 okunma

·

51 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.