Serinin en farklı, beynimi en zorlamadan okuduğum kitabıydı diyebilirim. Adams Douglas'ı ve Otostopçunun Galaksi Rehberi'ni bu kitap sayesinde tanıdığım için yeri farklı bende. Serinin ilk kitabının başındaki "BU O KIZIN ÖYKÜSÜ DEĞİL." yazısının bu kitaba geldiğimizde
"BU O KIZIN ÖYKÜSÜ." olarak değişmesini çok beğendim ve heyecanlandım. Benim okurken en çok eğlendiğim karakterler Zaphod ve Marvin'di bu yüzden bu kitabın özellikle Arthur'la ilgili olması beni biraz korkuttu çünkü okurken ara ara sıkıldığım karakterlerdendi Arthur. Fakat bu kitabın bir sayfasından bile sıkılmadım, Adams Douglas'ı dinlemeyip son bölüme geçmeden de okudum tüm o ara bölümleri. Bana göre serinin ritmini düşüren bir kitap değildi aksine üçüncü kitap Hayat, Evren ve Herşey'in ardından yine mega mizahıyla, olaylara bakış açısıyla, güzel bir aşk hikayesiyle, yine eğlenceli olaylarıyla bir yükseliş gibiydi. Kitabın sonu biraz tatmin edici olmasa da şu an bu incelemeyi beşinci ve son kitabı okurken yazdığımdan biraz kafalara durgunluk verebilecek şeyler son kitapta gibi görünüyor.
**Marvin'e gelecek olursam onu son kez görmemiz beni çok üzdü
"Onca zaman," diyordu "ah onca zaman ve üstelik de acı, onca acı ve üstelik bu acıyı çekecek onca zaman. İçlerinden sadece biri olsaydı belki de dayanabilirdim. Ama beni çökerten şey ikisinin birden olması.."
sözü de aklımdan hiç çıkmayacak sanırım. Hani bazılarına "Ya sen harcanıyorsun burda!" falan deriz ya aynen Marvin'de çok kötü harcandı evrende. Paranoyak Manik Android Evladım öldü gitti. Tüm o zekası da sonsuzluğa karıştı.
** Fenchurch ve Arthur'a gelirsek diğer kitapların aksine bu kitapta işlenen aşk konusunun baş kahramanları. İkisinin de uçabiliyor olması kadar güzel bir şey yoktu. Birlikte Londra semalarında uçtukları kısımda çok eğlenmiştim. Tanışmaları tamamen şans eseri, bir sonraki karşılaşmaları da ikinci şans eseri olsa da komik bir şekilde Fenchurch Arthur'u kendine çekiyordu güzeldi beğendiğim bir ikiliydi.
**Kamyon şoförü -Yağmur Tanrısı'na gelecek olursak adamın her gittiği yere yağmur yağdırması yüzünden karısıyla geçen bir olayında -ona inanmasa bile her eve döndüğünde çamaşırları topluyor- kısmını çok komik buldum. Kendiliğinden Doğan Neden-ötesi Meteorolojik Fenomen hakkında bir şeyler eksik kaldı gibi ne oldu o adama belki de son kitapta bahseder Adams Douglas.
** Ford'un ilk bahsedildiği bardaki hali de biraz traji komikti barda asılı olan "LÜTFEN VERESİYE TALEBİNDE BULUNMAYIN, ÇÜNKÜ AĞZINIZIN ORTASINA YİYECEĞİNİZ BİR YUMRUK SİZİ GÜCENDİREBİLİR." tabelasını çok yaratıcı buldum. Kitabın sonlarına doğru Arthur ve Fenchurch'u alıp dünyadan uzaklaşmaları da baya komikti. Arthur'un onun güvenilirliğinhakkında "Okyanus ne kadar sığdır? Güneş ne kadar soğuktur?" demesi güldürse de biraz nankörlük ettiğini düşünüyorum ne de olsa zamana yolculuk yüzünden eski eski eski çağlardan onu kurtaran Ford'du. Bu bile ondan iyi bahsetmesi için yeterli bir sebep benceee.
Çok eğlenerek okuduğum, serinin yeniden canlandığı bir kitaptı. Hiç otostop yapmadılar ama olsundu. 
S Bu incelemeyi senin için yazdım. İnsallah begenirsin
·
531 görüntüleme
teşekkür ederim canım 😘🙈
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.