Kitap okurken ağlanılır mı? Bazen ağlatıyor işte.... Bana üzerinde kedi ikonu olan çöp torbası ve yasadigim sure zarfinca eksikliğini hiç hissetmediğim bir adet matkap bile satabilirsiniz. Bu kitabi da işte öyle aldım. Zaten yazarıni daha önceki sevgi baği isimli kitaptan da tanıyorum. İlk baş olumsuzluklardan bahsedeceğim. Yazar her kitabında olduğu gibi bu kitabında da Yahudilik inancını çok ön plana çıkarmış. Yahudilik ile ilgili yazdıği yerler kitapta çok zorlama ve konudan bağlantısız kalıyor. Ayrica kitap, daha doğrusu hikaye 300üncü sayfaya kadar çok monoton ve hatta kitabı yarım bırakmayı göze alabilecek kadar sıkıcı. Şükür ki hiç bir kitabı yarım bırakmamamı saglayan çelik bir iradeye sahibim.( bu sadece kitaplar için geçerli) 300üncü sayfadan sonra kitap buz dolu bir kovayı, kafanızdan aşağı yemişsiniz gibi bir etki yaratıyor. Kitabın ana olayının gerçek bir hikayeden kurgulandığıni ve bir zamanlar yaşanmış olduğunu bilmek bir garip. Acayip can yakicı. Böyle bir olay başıma gelse ve içerde kedilerim varken evimi greyderle yiksalar. Ve polisler bir kedi için bunca tantanaya ne gerek var gibi konuşsa akıl sağlığımi yitiridim. Ya da yok daha fenası kan çıkardı. Çünkü kedilerimi hayatımdaki çoğu insandan( kan bağım olanlar dahil) daha çok seviyorum. Ha annem içerdeyken evim yıkılmıs ha kedim. Benim için aynı şey( bu yazdıklarımdan anlam çıkarmak için kitabı okumalısiniz. yok beleşe o kadar köfte:)) doğayı talan eden, insanları zorla evlerinden eden ve bu araziler üstüne abuk sabuk gökdelen diken kan emici yamyamlarla ciddi sıkıntılarım olduğu için kitap beni daha da derinden etkiledi. Her zaman derim bir kedi bir hayatı daima olumlu yönde değiştirir. ben kitabi sevdim hatta 7. Kedim olursa adını kitabin ana karakteri olan mırdıl koyacak kadar sevdim. Ağlattiniz beni mırdıl ve bal....

Sen Her ŞeydesinGwen Cooper · Martı yayınları · 201643 okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sıla