168 syf.
·
Puan vermedi
Çocukluğumdan beridir süregelen bir alışkanlıktır benim için günlük tutmak. Kimseye anlatamadıklarımı satırlar ile itiraf etmek ise artık bir nevi terapiye dönüştü. Defterimi açıp bir süre durdum. Ne kadar zamandır yazmıyorum diye. Sonra ne kadar da yorgunum kelimeleri başladı dökülmeye. Yazdıkça yaptıklarımın pişmanlıkları ve sevinçlerinden çok daha fazla yapamadıklarımın açtığı savaşının galibiyetini anladım. Yapamadıklarım haklı bir galibiyetle karşımda dikilerek zihnimi hatta tüm hücrelerimi öylesine esir alıyor ki romantizmin hassasiyetini terk etmeyenler tarafından , eğer fiziksel bir yorgunluk değilse ortada sergilenen ''Gönül Yorgunluğu '' denir ya ne hoş bir tabirdir işte o hoşluğu hissedemeyecek kadar yorgunum.
Çalıştığım yıllarda çok yoruldum , emekli oldum, iş temposu yorgunluğum da geçti şimdilerde. Ama başka başka alanlarda çok daha mutlu olabilirdim ah vahlarımdan dolayı yorgunum.
“Ne olur evlenelim , seviyorum, sensiz yapamıyorum , geberiyorum” diye aylarca yalvarıp, çeyrek asır süren bir evlilik sonrası iki çocuğuma ''Kusura bakmayın, boş anıma mı geldi yoksa aşık mı oldum ama gitmem lazım özür dilerim'' bile demeyip kendisinden oldukça genç bir sevgilinin peşinden giden bir adamın babalığını da unutmuş olmasından yorgunum.
Sonra izlediğim ya da okuduğum haberlerde sebepli ya da sebepsiz hayatların bu kadar ucuzca sona ermesinden yorgunum. Tüm geleceği gireceği bir kaç saatlik sınav sonrasında belirlenen çocukların, gençlerin çabasından yorgunum.
Vasıfsız olduklarının herkesçe fark edildiği sadece kendilerince bilinmeyen hatta ellerindeki torpil kozlarını hak ettiklerini düşünüp, dünyaya gelişlerinin ilahi bir sebebi varmışcasına pişkinleşenler yüzünden kartvizitsiz referanssız oldukları için işe giremeyenlerin çaresizliğinden yorgunum.
Birbirini dinlemek yerine sürekli didişen hep bir rekabet edercesine yaşayan, bırakın sevmeyi saygı duymayı hayat felsefesi yapamayanların anlayışızlıklarından yorgunum.
Sabah günaydın dediğimde dünyayı aynı pencereden seyretmiyoruz, ideolojilerimiz inançlarımız çok farklı bakışını takınarak selamımı cevaplamaktan kaçınan komşularımın ziyniyetlerinden yorgunum.
Biter mi yorgunluklarım ? Bitiremiyorum; 
Nur-AL um ile Kayseri'ye geldiğinde fazla vakit geçiremediğimizin , 
Metin T. nın gelişinde ise hiç görüşememiş olmamızın eksikliğinden, 
Muzaffer Akar nın sebebini çözemediğim sessiz kırgınlığından, 
İpek Demirer ın acaba bugün içime sinecek ne yazdı merakımdan 
dostamisc ın sergilediği nezaket karşısında kırar mıyım tedirginliğimden
Pınar nin koskoca şehirde tek başına verdiği eğitim mücadelesindeki endişemden , kimseyi üzmemek, kimse tarafından da üzülmemek adına taşıdığım tüm kaygılarımdan yorgunum.
Son olarak çok çok yoruluyor olmama yorgunum ama bu kadar yorgunluğun üstüne belki de hiç olmayacak şey değil , çok çok yorularak bütün yorgunlukların üstesinden gelebilirim. Hatta bütün bu yorgunluklardan fazla da yorularak , duyarlı, anlayışlı mutlu mesut insan olarak yaşayabilirim diyorum. Mutlu ve umutluluğa yorgunum.
Ben biraz dinleneyim dinleneyim de kendi yorgunluklarımı anlatarak yordum sizi. Hatta kitaptan hiç bahsetmeyerek hem de. Okumak isteyenler için beş bölümden ve kırkın üzerinde yazıdan oluşan eser “Her Şeyin Bir Anlamı Var” diyerek tüm yorgunluklarıma dinlenme molası verdi.
Sizin de yaşadıklarınız belki bir anlamı vardır, okumak isteyenlere çaresizlikten , öfkeden batsın bu dünya diyenlere ''Yalan dünya her şey bomboş'' rahatlığında bir hayat sergileyerek , vicdan , sabır , duyarlılık ve sevgi muhasebesi yaptırsın. youtube.com/watch?v=Z6oqiyx...
Keyifli okumalar.
··
1.262 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Ne çok gönül yorgunu dost var... dinlenebiksek hep beraber keşke
Hep birlikte içimizi sesli ya da sessizce dökerek eşlik ederek dinlendik gibi ne dersin Sueda :))
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yüreği göğsüne sığmaz insanın bazen yorulur. Ama gün geliyor kara günler yerini aydınlık günlere bırakıyor. Her şeye rağmen gökyüzünü görebilmek güzel. Ne zaman sıkılsam mekan değiştiririm. Kendi kendime az mesafe de olsa bir yürürüm. Sonu bir yere varmasa da. Bir yere yetişme telaşı olmayan yürüyüş, ne güzel yürüyüştür. Kayseri bana hep huzur veriyor abla. Bir gün geleyim de uzun uzun yürüyelim. :)
Hadi inşallah bekliyorum özlemle :)
1 sonraki yanıtı göster
Huzurun iç denizine pupa yelken çıkılmış yola, kibri kuşanmalı şimdi insanca, sefil anlamları her şeyin, herkesin olsun, sükut çıplak gitmeli, bir anlamı vardıysa şayet susmalı o hâlde, tebliğ yalancı peygamberlere, günah çıkarmanın karşısında bulunmak yalanı sürdüren ahlak bekçilerine farz kılınmış. Yaşça engin denizin sularını seyre dalmalı, karada sefalet ve kirlilik var boşver :)
Ferah ablacım ellerine sağlık son zamanlarda böylesine naif aynı zamanda sitem dolu bir yazı okumamıştım, yorgunlukların o kadar haklı ki haklılığın karşısında bir yorgunlukta bana geliverdi de bu sebeple daha fazla yazamıyorum. Ellerine sağlık, :)
Anıl bu güzel yorumun için çok teşekkür ederim. Hele de çok güzel inceleme yapan üyelerden birisi olan senin tarafından (ki ben bu konuda oldukça beceriksizim) beğenilmiş olması çok mutlu etti beni. Yorgunluklarımızın geçici olmasını temenni ederim. Tekrar teşekkürler.
Teşekkür ederim canım. Sana da hiç uğramasın hüzün :)
Sonsuz olan Sadece Allah'tır. Geri kalan her şey, bir gun elbette bitecek ablam. Yüreğin dert görmesin..
Yüreğine sağlık
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.