Kitaptan genel olarak hoşlanmış olmakla birlikte;
646 sayfanın sonunda gerek Harriet olayının gerekse Wennerström meselesinin daha kompleks bir sonla neticelenmesini beklerdim. Yüzmilyarlarca kronluk sermayeye sahip bir "kapitalistin" bu kadar kolay lokma olması çok akılcı gelmiyor ki bu zat aynı zamanda mafyavari ilişkiler içerisinde de bulunuyorsa sonucun bu olması "olasılıksız" gibi.
Yapılan her türlü araştırmaya rağmen gerçekleştiği dönemde çözülemeyen Harriet olayın yıllar sonra Mikael'in resimlere bakarken kapıldığı "tuhaf duygu" sonucu çözülmesi de fazlaca anlamsız.
