Item: Sessiz Ev
Author: nosthalgia

nosthalgia

@nosthalgia

28 Kasım 2018 21:53

304 syf.

Puan vermedi

Kelimeler! Kopar onu cennetin ağacından bilginin elmasını Recep, korkma kopar, o zaman belki acılar içinde kıvranacaksın, ama özgür olacaksın ve herkes özgür olduğu zaman asıl cenneti, gerçek cenneti bu dünyada kuracaksın çünkü o zaman hiçbir şeyden korkmayacaksın. Kelimeler diye düşünüyordum ben kelimeler havaya yayılmaz yok olan birtakım sesler kelimeler... Uyudum kelimeleri düşünerek." s-312 Sessiz Ev, Orhan Pamuk'un ikinci romanı. İlkiyse Cevdet Bey ve Oğulları. Henüz ikinci romanıyken bu kadar yetkin bir roman sunması; sabrının mükafatı çünkü Orhan Pamuk yazmak için ilham değil; sabrın ve çalışmanın gerektiğine inanan biri. Kelime işçiliğine edebileceğim tek bir olumsuz eleştiri dahi yok. Hayranlıkla eserlerini bitirmek gibi bir idealim var; okuduğum en güzel kitaplarından. Hatta o kadar ki ikinci kez okuduğum Sessiz Ev kitabından aldıklarım bana epey şey kattı. Buraya kimi alıntılar bırakmak istedim. Evet, böyle düşündüm girişte, epeyce alıntı not ettim; kitap alıntılarını yazdığım defterime çünkü kitabı çizmek pek bana göre bir iş değil zarar vermek gibi geliyor kitaba. Kitap incinir gibi geliyor. Bunun yerine arada bir açacağım defterden alıntıları okumak, bununla biraz zaman doldurmak daha insanî. Bize böyle öğrettiler; sevdiğinin canını yakmazsın, onu incitmezsin dediler. Ben de bu öğretiye gönülden inandım. Sevdiğim çiçekleri koparmadan dalından kokladım, sevdiğim cümlelerin altını çizmeden, deftere kaydettim. İyi de ettim. Sessiz Ev'de ben diliyle bir anlatım hakim. Karakterler hakikaten oldukça orijinaller. Babaanne, Selahattin, Metin, Nilgün, Faruk, Hasan ve elbette Recep. Ben diliyle anlatırken konuşturulan karakterler; Babaanne: O kadar içine alan içten şeyler düşünüyor ki, aksiliğine, dogmalarına, huysuzluğuna inanıyor ve "Ama lütfen böyle davranmayın hanımefendi" diyesiniz geliyor çünkü aksi olduğu kadar da bir hanımefendi zarafeti var. İstanbul görgüsüyle yetişmiş biri. Recep: Recep, sen o kadar farklısın ki ve o kadar bizden... Hani ilk bölümde anlattın ya cüceler evi yapılacakmış Üsküdar'da diye. Gazeteden okudular da kahvehanede sen de buna çok içerledin ya, ben de çok üzüldüm Recep seninle. Vallahi, Allah şahit. Önce anlamadım niye bu kadar içerlediğini sonra da ayrıştırılmanın derin sızını hatırladım. İnsan bazen unutuyor, yaşamayınca bilmiyor. Acımadım ama sana çünkü sen kendi ayaklarının üzerinde duran ve diğerlerinden daha az boya sahip olmanın acınacak bir şey olmadığını güçlü karakterinle ve merhametli yüreğinle gösterdin. Babaanne'ye tahammül ederek, sabırlı karakterini hepimize gösterdin. Recep, senin gibiler sadece romanlarda. Olsun, yine de varsın bir şekilde seni tanıdığım için mutluyum. Hasan: Ülkücülüğü tastamam doğru anlamış biri. Zayıf, hastalıklı biri. Uluyan tiplerden, tipik faşist. Hayır, ben yaftalamıyorum seni Hasan, sen Nilgün'ü öldürdüğün zaman anladım ben faşist olduğunu, Metin denen Amerika hayranı eziğin parasını gasp ederken ses çıkarmadığında, hırsızlığı ikinci kere yaptığında hiç kalbin hızlı hızlı çarpmadığında, o defteri çöpe atarken anladım. Hasan, etraf senin gibilerle dolu. Sana hastalıklı dediğim için de kızma boşuna; çünkü faşistlik, ruh hastalığıdır. Metin: Manevi duyguların ne olduğunu bilmeyen, hezeyanlar içinde bir ergen. Amerika sevdalısı. Onun tanrısı para ve Amerika. Faruk: İlginç biri, bu denli bilgiliyken bu kadar özgüven problemi yaşayan kaç kişi vardır acaba? Kendisine karşı olan kayıtsız tavırları okuyucuyu yıpratıyor. Ben diliyle konuşmayan iki karakter var; Selahattin ve Nilgün. Dr. Selahattin'in fikirlerini açık seçik, Babaanne sayesinde öğreniyoruz ancak Nilgün'ün ben diliyle konuşmasını çok isterdim. Bunu yapmamasını iki şeye bağlıyorum. Orhan Pamuk'un kadın konuşturmadaki büyük hırsı fakat kendini bu konuda yetersiz buluşu; -babanneyi dahil etmeyelim, çünkü o pek kadın gibi düşünmüyor, duyguları o kadar hiç konumunda ki dogmaları hislerinin önüne geçiyor.- Bir diğeri ise, Nilgün'ün komünist oluşu ve komün sistemi anlatırsa oldukça kişisel birtakım fikirlerini açığa sermekten imtina edişi. Tabi, bunlar varsayım ancak şunu belirtmekte fayda var; yazar hiçbir zaman anlatmak istediklerini açık açık anlatmaz, anlaşılmayı istediği şeyler vardır, daha anlatmadan, kelimelere dökmeden. Şevket ve Orhan karakterlerine çok az yer vermesine pek anlam veremedim, eğlenceli bir içerik çıkabilirdi. Son olarak; bu kitap İslamiyet konusunda aşırı hassas olan insanların okuyabileceği bir kitap değil, biraz daha "İnsanlar nasıl düşünüyor? Selahattin gibileri nasıl bakıyor? Metin gibileri nasıl düşünüyor?" diye pencere aralamak isteyenler için. Orhan Pamuk, seni değerli buluyorum. Daha ölmeden hak ettiğin değeri kısmen bulduğuna inanıyorum, tek eksik doğduğun topraklarda anlaşılamamış olman. Seni okudukça karşımda bir dünya vatandaşı görüyorum. Orhan Pamuk, sen körün ölüp badem gözlü olduğu bu topraklarda biliyorum öldükten sonra kıymetleneceksin ama bilesin ki seni daha yaşarken anlamaya gayret edenler var, yaz. Hükümet politikaları, insanlar ne der telaşesi olmadan. İkincisini pek ciddiye almadığını biliyorum ancak ilkine kulak asıyorsun, bu aşikar, inkar ettiğin röportajları da dinledim ancak senin anlatmak istediklerini; yine seni okuyanlar anlar. Çizginin ne denli değiştiğini, Kafamda Bir Tuhaflık ile Kar arasındaki o derin çizgiyi seni bilenler anlar. Hiç eksilmeden, çekinmeden ve lütfen daha gür!

Sessiz EvOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20186,8bin okunma

··

136 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Maysa

@katrunneda ·

29 Kasım 2018 00:59

Guzel bir inceleme yureginize saglik

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

nosthalgia