Kitap dostları.Öncelikle hepinize şiirle,edebiyatla hemhâl olacağınız bir gün dilerim.Bugün size tanımadan arkadaş olduğum,tanımadan hasretini duyduğum bir Arkadaş'ımı tanıtmak istiyorum.Arkadaş Zekai Özger.Adı Zekai ama bugün kulağıma fısıldadığı sırrıyla Arkadaş ismini kendi kulağına kendi fısıldamış.İyi yürekli bir türkücü o."Arkadaş şiir yazmıyor muydu ne türküsü?"diyebilirsiniz.Siz bilmiyor musunuz? İyi yürekli herkes biraz türkü söyler.Kötü insanların türküleri yoktur! Merhaba Arkadaş! Ben az konuşan çok yorulan biriyim. Bu yüzden kısaca yazacağım sana. “Bir gün nasılsa bütün acılar eskiyecek.” demiştin bana. Dediğin oldu Arkadaş, eskimiş acılarımı çekmecelerimin en arka köşesine sıkıştırdım şimdi. Göğü kucaklayıp getirdiğin günden beri açıldım Arkadaş, zihnimin en karanlığına kadar açıldım. Şimdi gücüm yettiğince seni düşünüyorum. Kısa süren bir baharı anımsatıyorsun bana. Sen baharın sonunu zaten göremedin. Baharın ortasında, yazı da atlayıp kışa gittin, Arkadaş. Yetişemedik biz sana. Ama ardında bıraktığın delikanlı mısraların abimiz oldu bizim. Abi öğütleriyle büyüdük. “Hayat sığmıyorsa gövdene, yüreğini sığdır çocuk.” dedin, dinlemedik bazen. Çocuktuk bilemedik. Kızmadın bize, “Hangimiz yanlış yapmadık ki?” diyerek gülüp geçtin. Bu yüzden sevdik seni. Yoksullukla,acılarla,hastalıklarla geçti çocukluğum diyor Arkadaş.Kitabı okurken bu satırlar ciğerimi yaktı.Şiirlerinin ardından arkadaşlarının mektupları ve kendi yazmış olduğu mektuplar var."benim hiç bacağımdaki mayomla güneş bacağımı yakmadı"diyor Arkadaş."ben hiçbir denizde yüzmedim"diyor."hiçbir arkadaşlığı eskitmedim çünkü arkadaşım olmadı"diyor. 1948’de Bursa’da doğmuşsun. İstanbul Basın Yayın Yüksekokulu’nu bitirmisşin. 25 yaşındayken, yani daha 10 yıl varken yolun yarısına, bir sokakta ölü bulmuşlar seni. Ölüm sebebine baktım, beyin kanaması olarak düşülmüş kayıtlara. O anı, öldüğün anı defalarca kurguladım zihnimde. Gerçekten yürürken bir anda mı yığılıvermiştin öylece sokağa ya da yoksa… Bilmiyorum, zaten hiç kimse bilmiyor nasıl bırakıp gittiğini bu dünyayı. Bu kısacık ömrü birçok şiirle doldurmayı başarabildiğin için sana ne kadar çok hayranlıkla baksak az. Sen bu şiirleri Dost Dergisi’nde yayınladığında belki de bilemediler değerini. Bilirsin sen de Arkadaş, sanatın değeri hep geç anlaşılır. Tüm şiirlerin bir kitapta toplandı şimdi, kitaplığımızın en nadidelerinden biri oldu “Sevdadır” başlığıyla. Senin adına bir şiir ödülü bile var artık; Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödülü. Öldüğün tarih olan 7 Mayıs adıyla bir yayınevi bile kurulmuş. Yani demem o ki; yaşayacaksın aslında nesilden nesile. Ankara’nın bu en sarışın, en ince şairi; şair olmanın, şiir yazmanın sorumluluklarını da taşıyacaktır hep. Şiirinin üslup itibariyle İkinci Yeni’ye ve soyut şiire doğru evrildiğinin söylenildiği dönemlerde dahi toplumsal olanla, güncel olanla bağ kurmayı sürdürecektir. En imgesel metinlerinde dahi, birlikte yaşamanın, dostça yaşamanın, eşit ve adil yaşamanın özlemini dillendirecek ve mücadeleye çağıracaktır bizleri. Neredeyse her şiirinde bir anne imgelemine yer vardı. Sonradan öğrendim, çocukken kemik hastalığından hastanede kalmışsın uzunca bir süre. Annen hep başucundaymış. Ö yüzdenmiş anneye düşkünlüğün. ‘Ana’ sözcüğünü hep kaba bulduğundan ‘anne’ diye seslenmişsin mısralarında. “hiç kimse bilmiyor içimin yangınını ah! herkes mi susuyor kalbimi kalbine bağladığım dostum ah! herkes mi susuyor” Okuyunuz kitap dostları."Sevdadır"kitabı bize dostluğu,kardeşliği,yoksulluğu,hastalığı,dünyayı,çiçekleri,hayvanları,kâinatı hüzün makamında anlatıyor.Mahrum kalmayın bu güzel adamdan.Bu güzel adam bizi iyiliğe,Arkadaşlığa çağırıyor. her ne kadar kitabında "bu dünyadan Arkadaş Zekai Özger"geçmedi dese de 'bu dünyadan Arkadaş Zekai Özger geçti.İyi ki geçti!'

SevdadırArkadaş Zekai Özger · Mayıs Yayınları · 20011,677 okunma

··

52 görüntüleme

Furkan

@furkangureci ·

27 Aralık 2018 15:11

Yüreğinize sağlık!

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Furkan