Birinci kısım; kaçaklar Ülkenizde öyle bir savaş var ki; kaçmaktan başka şansınız yok! Korkunuz ölmek değil, korkunuz kardeşlerinizi öldürmek, çünkü bu bir iç savaş… Ya halkla bir olup devlete karşı olacaksınız, ya da devletten yana olup halka karşı olacaksınız, çünkü başka seçeneğiniz yok! oysa ki halkı halk yapan devlettir devleti de devlet yapan halktır. Peki ya siz olsaydınız ne yapardınız? Ülkenizi mi terk ederdiniz yoksa kalıp da yaşamak için bir başkasını mı öldürürdünüz? Ya aileniz… Onlara ne olacaktı? Kalıp ölecekler miydi? Yoksa kaçıp sürünecekler miydi? Ya umutlarınız, hayalleriniz, geleceğiniz, dostlarınız, arkadaşlarınız, sevdikleriniz.. Hangi takvim yaprağında son bulacaktı yaşamları, yaşamlarınız… Kim ne derse desin bunların hiçbirine dayanamayacağınız için sizde gitmekten yana olurdunuz… Gerekçeniz kaçmak değil, öldürmemek... Peki ya gideceğiniz ülkenin hangi sözcükleri hayatınızı kalaylaştıracaktır? İlk önce hangilerini öğreneceksiniz? Gidecekmişsiniz gibi düşünün… ( Durum bu kadar zorken, o-bu-şu ülkesinden kaçtı diye kızmak ne kadar doğrudur? Gerçekten hakkımız var mı buna kızmaya ve ya oturup da yadırgamaya?) ____ ikinci kısım; insan kaçancılığı yapanlar Savaştan kaçan insanların psikolojisi ne kadar düzgün? Hayatta kaybedecekleri hiçbir şeyleri yokken pimi çekilmiş bombalardan ne fakları var? Ya bize zarar verirlerse? Daha ne kadar kalacaklar? Ya bura da ölürlerse kim gömecek onları? Kim uğraşacak hastalıklarıyla, yemekleriyle, ihtiyaçlarıyla? Aralarından kaç tanesi katil? Kaç tanesi iyi kaç tanesi kötü? ….. ____ Bu kitabı okumadan önce bunların hiçbirini düşünmüyordum. Hakan Günday’ın yazmış olduğu bu kitap bunların hepsini düşünmeye zorladı beni, en kötüsü ise ne kadar empati kurmaya çalışsam dahi iki tarafta da olacağımı düşünemeyecek kadar güçsüz olduğumu anladım. Ve anladım ki yeri geldiğinde empatinin bile gücünün yetmediği bazı şeyler varmış…. Zifiri karanlık bir kitap. İnsanın psikolojini bozacak düzeyde diyebilirim, çünkü bunların hepsine mecbur bırakılmış dokuz yaşında bir çocuk var karşımda. Bu küçük çocuk Sayfa sayfa nefrete bürünüyor ve zaman ilerledikçe babasının ihaneti, kaçan insanların tacizleri derken insani olan bütün duygularını yitiriyor. Sonrası ise tahmin edildiği üzere korkunç… Uzun bir süre etkisinden kolay kolay kurtulamayacağım bir kitap, okuduğum için pişmanım ama eğer okumasaydım da kendimi asla affetmezdim. Ne yapacağımı bilemeyecek kadar sarsıldım sanırım… Ve bir tavsiye; Psikolojik olarak iyi değilseniz eğer okumak için ertelemenizde yarar görüyorum. Şimdiden iyi okumalar dilerim…

DahaHakan Günday · Doğan Kitap · 202313,8bin okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mızgin