Odalar odalara açılıyordu. Bunları görebilmek için de, her seferinde, bir başka odanın kapısını sadece çalmak değil, açmayı bilmek de gerekiyordu. Kapının ardında neler bulacağınızı her zaman bilemeyebilirdiniz. Bir ışık gözlerinizi kamaştırabilirdi, hatta bir süreliğine körleştirebilirdi. Ya da tam tersi, bir karanlık, derin bir karanlık, size değil çevrenizi, sizi bile gösteremeyebilirdi. Ne var ki zamanla, tüm yaşadıklarınıza alışabiliyordunuz. Yürüdüğünüz yol böyle bir yoldu işte, hep böyle bir yoldu...
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.