Kitabın en aklımda kalacak iki unsuru "parasızlık" ve "umut" sanırım... . Büyük Türk şairinin, büyük Türk romancısına on yıl boyunca hapishaneden hapishaneye yazdığı mektuplardan dönemin siyasi koşullarını, ikilinin edebi sohbetlerini, hapishanede dahi çektikleri açlığı, yoksulluğu ve her türlü olumsuzluğa rağmen yaşamı sevmekten, umut etmekten, güzel günlere olan inançlarından vazgeçmemelerini okumak değişik bir duyguydu. Bugün gözden düşen "mektubun" zamana yenik düşmediğini görmek de cabası... . Kemal Tahir' in yazdığı karşılıkları bilmiyoruz elbette ama Nâzım Hikmet' in mektuplarından okuduğum ve anladığım kadarıyla daha güçlü olan Nâzım Hikmet. Kemal Tahir' e mektupları aracılığıyla sürekli moral ve destek verip, onu daha iyi, daha güçlü eserler vermesi için yüreklendirmekte, ikna etmeye çalışmakta... . Kendisi de maddi sıkıntı içinde olmasına rağmen Kemal Tahir' i ve daha birkaç sevdiği insanı (hapisteki arkadaşlarından) elinden geldiğince parasız bırakmamaya çalışmakta, karşılıksız olarak hepsine maddi yardım yapmakta... Üstelik hapiste olmasına rağmen bir yandan da içerden dışarıya, eşinin, çocuklarının geçimlerini sağlamaya çalışmakta... . Yıllar boyunca git gide bozulan sağlığına rağmen, haksız yere uzun yıllar tutuklu kalması ve tüm bunlara, her türlü olumsuzluğa rağmen direnebilmesi, hala ve inatla yaşamı sevmesi, güçlü kalması, sevdiklerinin maddi manevi yıkılmalarını önlemeye çalışması takdir edilecek şeyler. Gönül işlerinde daldan dala konan ve ömrü boyunca çok fazla eş, sevgili değiştiren (Piraye' ye hapishanede attığı kazığı da ayrı tutuyorum) biri olmasını hiçbir zaman onaylamadım ama bu mektuplarda gördüğüm güçlü ve yıkılmaz kişiliğe de hayran kaldım elbette.

Kemal Tahir'e Mapushaneden MektuplarNazım Hikmet Ran · İthaki Yayınları · 2016260 okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.