Çok güzel akıcı okunması gereken bir kitap. Celil’e hanıma bayıldım. Güçlü korkusuz ve birazcık da deli olması ona karşı hayran olmamı sağladı. Yahya Kemal’in herşeyden korkup Celil’eye yardım etmemesine ve sırt çevirmesine yardım çağrılarına kulak vermemesine hem kızdım hem üzüldüm.Bir kere korktu Celil’e değerli şairimiz Nazım Hikmet Ran hapisanede kaldığı günlerde annesine açlık grevine gireceğim dedi zaman hemde çok korktu korkusuz kadın Celil’e. Kitabın bir çok yeri etkiledi beni ama en çok etkilendiğim sinirlendiğim taraf Ahmet Emin Yalman vatan gazetesinde bir yazı yayınlıyor Nazım Hikmet’in vatana ihanet etmediğine dair. Yazı şöyledir. Eğer nazım Hikmet’te komünist nazariyelerine muvazi düşünceler varsa, bunlar Türk vatan sevgisi haricinde bir tesanüte bağlanmanın bir alameti değildir. Türk şairi Nazım Hikmet moskof ajanı olmamıştı ve olamaz. Komünizm tarzında görünen hisleri ancak memlekette sefalet ve haksızlık çekenlere karşı duyduğu alaka ve hassasiyetin bir mahsülüdür ki cemiyetimizi yaşatmak için mutlaka bu sefaletlere çare bulmaya, bu haksızlıkları düzeltmeye mecburuz. Bu acıları duyanlar ve bize hatırlatanlar milletin düşmanı değiller, aksine olarak, en basiretli dostlarıdır. Bu kadar güzel dile getirmişti işte. Fakat illaki arada pis zihniyetler çıkacaktı. Ahmet Emin yalman, bu ve benzeri yazıları nedeniyle 22 Kasım 1952 de dinci görüşleriyle tanınan yazar ve avukat Hüseyin üzmez tarafından tabancayla vuruldu. Ve aynı kişi 2009 yılında cinsel istismar ve küçük yaştaki çocuğun ruh sağlığını bozma suçlarından on üç yıl ceza aldı. Şuan yazarken bile kan beynime fışkırıyor. Ölüp gitmişsin o yüzden Hüseyin üzmez yazmayacağım hakkında kötü şeyler çünkü eminim toprak seni ve senin gibilerini eminim kusuyordur. Celil’e ve şairin hayatını öğrenirken tarih ile ilgili şeylerde öğrendim. Kitabı okurken bir çok araştırma yapmama sebep oldu.

CelileOsman Balcıgil · Destek Yayınları · 20165,4bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem