Gönderi

Kleist, nereye kovalandığını bilir. Bunu daha başından beri bilir – uçuruma! Yalnız şunu bilmez her zaman, uçurumdan kaçmakta mıdır yoksa ona koşmakta mıdır? Bazen elleri büsbütün kasılmış, hayata uzanır gibidir, düşerken tutması gereken son toprak parçasına iyice yapışmışçasına. Sonra derine doğru o muazzam çekişe karşı tutunacak şey arar; kız kardeşine, kadınlara, dostlarına bağlanmaya uğraşır ki onu tutsunlar…
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.