Bu devirde herkes birbirini beğeniyor...
Herkes güya birbirini seviyor...
Beğeni de sıradanlaştı senin için ölüp bitiyorum diyenlerin günü birlik sevgileri de...
Önemli olan;
seni anlayan, zor zamanda yanında olan, sevgisini sahiplenen birinin hayatınızdaki varlığıdır...
Beni beğeniyormuş,
Seviyormuş,
Aman ne ala, ne ala...!
Her şey yolunda giderken değil,
Her şey yolundan, rayından çıkmışken,
Hala sevebiliyor musun sen ondan haber ver...
Kanımca insan hayatı boyunca vazgeçilmez gibi görünenlerden vazgeçmesinin bir iki sebebi vardır diye düşünüyorum... Diğer maddeleri siz yazın ...
1- Herhangi bir sebepten ötürü kendimizi değersiz hissettirmeleri...
Bizimleyken, başbaşayken el üstünde tutulup zaman ve mekan değişip konular/insanlar işe dahil olduğunda, geçmişte söylenenlerin unutulup hatta hiç söylenmemiş gibi davranılması herkesin kırmızı çizgisidir...
Kısaca yanınızda siyaha siyah, beyaza beyaz diyenler aynı tavrı her konuda her olayda her yerde sürdürebiliyor, egoları, menfaatleri, adalet duygularının önüne geçmiyorsa tereddütsüz onu başınızın üstünde taşıyın..
Dün söylediğine Süleyman Demirel gibi, o dündü bugün başka bir gün diyerek inkar ederleri geri dönüşüm kutuşuna gönderin...
2- Tercihler... İlk zamanlarda tercihlerde ve önem sırasında üst sıralarda olmamız doğal... Ama daha sonra (çok özel durumlar hariç) bu sıralama değişiyor ve bulunduğun yerden 3-5 basamak aşağıya doğru sana yol veriyorsa... Orada mücadele etmenin savaşmanın anlamı kalmaz...
Daha önce sizinle olabilmek için bir adım sonrasını düşünmeden hareket edenlerin, bir süre sonra hesap kitap yapar hale geldiklerini gördüğünüzde, vazgeçin...
Vazgeçilmez gibi görünen ne varsa hepsinden vazgeçin...
Huzur, böyle durumlarda vazgeçersen eğer, seni tercih eder...
Hüseyin Ekinci
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.