Bir dönem çok popüler olan bu kitabı annemin merakı yüzünden almıştık. Eve ziyarete gelen arkadaşlarımızın kütüphanemizde bu kitabı görmesiyle gelen giden her misafirin el çizgilerine bakar olduk. Korkunç bir furyaydı neyse ki geçti gitti.
Peki sonucunda ne kazandık? Bir çoğumuzun morali bozuldu. Hayat çizgisi kısa olan insan ne yapsın? Belki doğru olmayacak ama bunu duyan bir insanın psikolojisinin normal kalmasını kim bekleyebilir. Ya da çok sevdiği bir insanın mesela anne babasının hayat çizgisinin kısa olduğunu öğrenmek ne kadar güzel olabilir. Evli birinin el çizgisinde ayrılık görüyor olması ilişkinin devamı için çok zararlı olacak çünkü en ufak tartışmada zaten ayrılacağız diyip rest çekip gidebilir. Demem o ki insanlar için geleceği bilmek faydalı olsaydı Rabbim zaten saklamazdı. Rabbim bilmemizi istemiyorsa ona göre davranmak gerekiyor. Her merak sağlıklı değildir. Kaç ilişkinin olacağını, kaç çocuğunun olacağını, ne kadar sağlıklı olacağını yaşayarak gör :))
Kitapla ilgili beni eğlendiren tek anı ; 75 yaşlarındaki anneannemin teyzeme ısrarla elini uzatıp "ben de başka evlilik çizgisi var mıymış bi bakıver kızım" demesiydi. Hadi çizgi çıktı diyelim kendisini seven dedemi boşayıp ikinci baharını mı beklicekti acaba :D tabiki bakmadık :))
Onun dışında kitapta el, parmak, yüz, çene vs yapılarınızdan kişilik analizi yapılıyor. Bunlara da inanmayı doğru bulmuyorum. Hiç tanımadığınız birine sırf parmak boğumları şöyle yok yüzü üçgense şöyle biri diye çerçeve çizmek hiç doğru değil. Nitekim bir çok ikiz farklı karakterlere sahip olmaktadır. Ve yaşadığımız her an hayat bize yeni bir şeyler katar ve insanın kişiliği inanın ki değişir. Değişen sadece kişinin tavırları karakteri değildir, kişilik de değişir.
