Naif bir kalemden, derin bir roman. Romanlarda gâliben kendime bir karakterde hayat verme cüreti bulurum. Satırları okuyan değil söyleyen olmanın hayalde kalmaktan çok hayata te’sir ettiği kanısındayım. Bu sefer “Fesleğen” oldum. Mücellâ’nın “sen bîkes, ben bîkes” diyerek içini döktüğü yalnız, sarman bir kediyim.. Her ne kadar Mücellâ’ nın hayatına, mutfağına yaptığım gizli ziyaretler esnasında “hırsız” olarak dahil olsam da aynı kaderi paylaşıyorduk. O yalnız, ben yalnız. Mücellâ yaşadı ben izledim. Herkes derdini Mücellâ’ya açtı, ben dinledim... Safderun, munis bir kızdı Mücellâ. Ona göre, kendi hayatını yaşamak için değil de sanki, hayatı doyasıya yaşayanların seyrine durmak için gelmişti dünyaya. “Herkes önümde bir çınar gibi büyürken bir dal dahi bana çarpmadı” demişti bir keresinde. Oysa öylemiydi..? Mücellâ; Efsunkar hikayelerin müstemi’i, canhıraş hayatların dert ortağı, pusulası.. Sırdaş.. dost.. Mücellâ bu satırlarla payidar olunurken yazarımıza ben de eşlik ettim. E tabii benden âla kaynak mı olur... Nefis bir uslüp.. Satırları okurkenki keyif; zaman kavramı ifade edilirken zuhur etti içimde. 10 sene sonra-20 sene sonra diyerek kestirip atmadı kıymetli yazarımız, tabii boş mürekkep de akıtmadı. Zamanın siyasetiyle anlattı bize ne zamanlar teyze olduğunu.. Hızına asla yetişilemeyen sanat ve moda değişiklikleriyle aktardı çocukların ne kadar büyüdüğünü, zamanın nasıl geçtiğini. Anlayacağınız zamanı bize okutmadı, âdeta yaşattı. Yaşanmışlıklardan çıkardığım ise; siz benim cinsime boşuna nankör diyorsunuz. Sizler kendi cinsinizden korkun. Belli ki insanoğlu çiğ süt emmiş..! Tavsiye kısmı beklentiye kalmış.. Keyifli okumalar..

MücellâNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 202110,1bin okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Rümeysa Üstündağ