Kitabı bitirdim de şu an an tek aklımda kalan şey Drizzt'in ejderhayı yenerken ne kadar zekice davrandığı. Kitaptan edindiği bilgileri böyle zekice kullanabilmesine hayran kaldım. Bilgiyi bilmek değil kullanmak önemli temalıydı resmen o bölüm: Mor gözler, ejderhanın orkça bildiğini bilmiyormuş gibi yapmak, yaptığı aşırı cesurca ve içinde bol hayalgücü barındıran rol... Ve hayatta kalmakla yaşamak arasındaki farka bu kadar sıkı tutunup macera hayaline atılması beni gerçekten sarstı. Ben de macera isityorum öykülerim hikayelerim olsun istiyorum.(ejderhalarla değiş muhtemelen ama benzerini bulmak zor değil) Ben sanırım sonsuza dek çocuk olarak kalacağım bu masalsılıktan vazgeçmeyeceğim çizdiğim resimler gibi "masalsı, fantasitk" kelimeleri bünyeme öyle bir uyuyor ki... Tamam şimdi kitabın aklımda kalan öteki yönlerden de biraz bahsedeyim,şu an gördüğüm en kötü incelemeyi yazsam bile: şu an zihnimdeki Drizzt imgesi gerçekten karıştı. İlk kitapta gençti zihinsel çalkantıları vs vardı. Böyle naif ve zarif bir şekilde zihnimdeydi ama şimdi biraz büyümüş ve "ilkeleri" de yerli yerine oturduğundan çok olgun olmuş bu o genç drowla arasına bir fark koyuyor. Yani bu kitapta kapaktaki resmine biraz daha benziyor. (ilk kitabı çizen çizerin kitabı okuyup okumadığını merak ediyorum) Neyse ya güzeldi işte. Ama drow entrikalarıyla çevriliyken Drizzt'in düşünceleri daha bir parlak gözüküyordu sanki. Ve bir de Zaknafein vardı tabi o kitapta. O yüzden daha çok sevdim sanırım. Bu geçrekten yaptığım en kötü inceleme ama gelecekte maceralara atılmak için ilk önce ders çalışma ejderhasını alt etmem gerekiyor içimdeki ses burada napıyorsun hadi ders çalış derken yazmak kolay değil. Ve son olarak ilk kitaptaki Drizzti baz alarak çizdiğim resim: hizliresim.com/lQz4nl

GöçR. A. Salvatore · Laika Yayıncılık · 2008781 okunma

·

28 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.