Altmış veya yetmiş senelik çalışıp didinmelerimizi, dişlerimizle kazandıklarımızı, biriktirdiğimiz onca malı, mülkü, eşyayı, sevdiklerimizi geride bırakmak gerekecektir. Niye o zaman? diye geçiririz içimizden. Değer miydi bunca uğraşa, didişmeye, mücadeleye, üzüntüye?
Ben de kendimle beraber sizlere soruyorum: Bir gün terkedeceğimiz bu dünya için bunca koşuşmaya, mücadeleye, kavgaya, savaşa, göz yaşına, anlamsızlığa, boşluğa, yalnızlığa, çırpınışa değer mi?