Notre Dame'ın Kamburu- Victor Hugoİlk olarak okulda dağıtılan edebiyat kitabında bu romanın özetini okumuştum ve beni o kadar etkilemişti ki dersi o gün ciddi anlamda dinlemiştim. Sonra da hep aslını okumak istediğim bir kitap oldu benim için. Notre Dame, Paris'te bulunan dünyaca ünlü bir katedral. Notre Dame'ın kamburu dediğimiz kişi de aslında Quasimodo'nun ta kendisi. O, bu kitabımızın (bence) başkarakteri. Müzikalini de az önce izlediğim bu kitap, beni etkileyen güzel bir klasikti. Ama bir kelimeyle ifade edecek olsam bu kelime ne yazık ki 'güzel' olmazdı. 'Yorucu' olurdu. Çünkü kitabı az kalsın yarım bırakacaktım ki kendimi son anda zorladım ve devam ettim. İyi ki de devam etmişim.
Yarım bırakmayı düşünmemin sebebi kitabın geçmek bilmemesiydi. Konusu ne kadar güzel olsa da Victor Hugo'nun dili çok yorucu ve okuması beni çok zorlayan bir dildi. İlk üç yüz sayfayı nasıl okuduğumu gerçekten bilmiyorum, tek bildiğim devam ettiğim için hiç de pişman olmadığım. İlk üç yüz sayfada beni zorlayan şey, yazarın sayfalarca süren betimlemeleriydi. Bir süre sonra artık 'bana ne ya salonun köşesinde oturan insanların sohbetinden' demeye falan başladım. Ama dediğim gibi, gerisi su gibi akıp bitti.
Gelelim kitabın konusuna: Quasimodo, Notre Dame kilisesinin zangocudur. Sağır, topal, çirkin ve kamburdur. Aynı zamanda güzelliği dillere destan Esmeralda'ya âşıktır. Kendisine kol kanat gerdiği için ona fazlasıyla sadık kaldığı başdiyakoz da Esmeralda'ya kafayı takmıştır. Esmeralda ise başka bir yüzbaşına aşık olduğunu sanıyordur ki o da ayrı bir mesele:) kitap genel olarak bu karakterler ve Gringoire etrafında dönüyor. 1800lü yıllara ait bu roman Quasimodo'nun masum ve çaresiz âşkını konu alıyor ama bunların yanında yazar bizlere dini çıkarı için kullanan, istediğini almak için akla gelebilecek her şeyi yapan insanları da gösteriyor.
Kitabın sonu tek kelimeyle şahaneydi. Müzikalini de izlemenizi kesinlikle tavsiye ederim. Biraz sabır isteyen bir kitap ama biraz sabredince sonucundan memnun kalıyorsunuz. Okuyun derim:)
