Başta güzel bir aşkla, mutlulukla, umutla başlayan mektuplar git gide yerini hasrete, geçim sıkıntısına bırakmış. Hapishanede gecen günler, ayrı kalınan zamanlar hep bir umut var. Bir yandan da ailesini zor durumda bırakmak istemeyen sevgisini kaybetmeyen bir Sabahattin Ali var karşımızda. Keşke kızının ve eşinin yazdıklarını da okuyabilseydik. Yan sayfalarda her mektubun aslının bulunması ise ayrı bir güzellik. Kitabın bitiminde kapağındaki resme odaklandım, ölümünü düşündüm. Gözlerim doldu. Kısacası çok sevdim, ara ara tekrar okuyup sevgiye, hüzne doyulacak bir kitap.
