"YAĞMURU SEVMİYORUM..HİÇBİR ŞEYİ SEVMİYORUM!!"Zaman..
Tıpkı Quanten gibi, saatin camını kırdığımızda çözebileceğimiz bir olgu olsaydı keşke.
Belki o vakit, satırlarında kendisini kaybettiğimiz bu kitabı çok daha kolay anlardık.
Nerede başlayıp nerede bittiği belli olmayan olaylar, olayların kalıba sokamadığı bir akış, zamanlar arasında halden hale geçerek akıp giden büyüleyici bir dil..
Compsonların çöküş, savruluş, yok oluş hikâyesi.
Bir ailenin maddi manevi tükenişini dört farklı pencereden seyrediyoruz.
Bazen,sabah güneşini içine çeken dört farklı pencere gibi.
Bazen de evin içerisindeki yangının alevlerini, gecenin siyahına savuran dört farklı pencere gibi..
Dört ayrı bilinç, dört ayrı karakter, kelimelere dökülmüş dört ayrı çığlık..
Olaylar, olayların sırası, anlatılanlar, yaşananlar çok da önemli değil aslında. Bilinç akışı tekniğinin büyüsü, geride kalan her şeyi gölgede bırakıyor.
Ilk bölümde, karmaşanın, cümbüşün, girdabın zirvesindeyken, ilerleyen her bölümde biraz daha kolaylaşan, durulan bir anlatımla karşılaşıyoruz.
Ilk bölüm zifiri karanlık. Ikinci ve üçüncü bölümde yavaş yavaş aydınlanan olay örgüsü, ancak kitabın sonlarına doğru net bir şekil kazanıyor.
Geleceğe aktarılan ya da şimdiki zamanda anlatılan, geçmişin tozunu taşıyan olaylar, okuyucuyu zorlasa da eşsiz bir tat bırakıyor.
Baskın olmayan, hatta çok cılız, yetersiz ebeveynlerin, alkolik bir baba ve sürekli kendine acıyan bir annenin gölgesinde büyüyen, büyümeye çalışan, çabalayan çocukların hikâyesi.
Anlatıcıların arasında olmayan Caddy ana karakter. Susan, sustukça büyüsü perçinlenen, herkesin kaderine farklı surette düşen gölgesiyle, yazarın imtiyazlısı.
Her kişiliğin kelimelerle atılmış bambaşka imzaları, kitabın her bölümünün farklı bir çığlığı ve bambaşka renkleri var.
Dilsey 'nin anlattıklarıyla son buluyor roman.
Dilsey, zenci hizmetkâr.
Bir ailenin çöküşüne an be an şahit olan, üzülen, toplayıp derlemeye çalışan, çaresiz..
Kitabın son cümlesi onu anlatıyor ve fazlasıyla manidar.."Katlandı.."
Üçüncü bölüm Jason' ın dilinden. Sorumsuz, para düşkünü, ruhsuz, kötü karakter Jason..
Ilk iki bölüme göre daha duru ve anlaşılır bir anlatıma sahip.
Ikinci bölümün anlatıcısı Quanten.
Zamanla kavgalı, kız kardeşi Caddy 'nin kader çizgisi ,kalbinin tam ortasından geçen ve en sonunda intihara sürüklenen Quanten..
Ve Benjy..
Yüreğinize en çok dokunacak olan o..
Adı Maury aslında. Hastalanınca lanetli olduğunu düşündükleri bu ismin yerine, Benjamin diyorlar ona.
Ailenin utanç kaynağı, zihinsel özürlü, lanetli, otistik, konuşamayan, kendini ifade edemeyen fakat çığlıkları buzdan sarkıtlara dönüşüp ta içine batan, anlamsız bakışlarında alevlerin yükseldiği Benjy..
Ilk kısmı ondan dinliyoruz.
Kitabın en güzel bölümüydü. Kesinlikle muazzam bir şölen..
Caddy 'nin şefkatinde durulan ,onun kirlendiğini düşürdükçe sürekli yıkanmak isteyen, susmak zorunda olmanın ağırlığını göğüs kafesinde taşıyan Benjy..
Insanlara atfettiği kokular, mesela su kokusu, parfüm kokusu, ağaç kokusu, bal kokusu..her biri bir olayın, bir zaman diliminin ya da zamanla değişenlerin ifadesi..
Kitapta duyduğum en yüksek çığlık, en belirgin öfke onunkiydi..
Keyifli okumalar..:)
