Gönderi

Ne acayip. İnsan özgür sanıyor kendisini. Sonra bir anda.. Yok. Nerede başlıyordu özgürlük ? Nerede sona eriyordu? sahte tablolar yapmakta özgür müydü? Tuhaf işler. Küçük bir Giottino tablosu. Müneccim krallar İsa'ya hürmetlerini sunuyor. Melkior, Balthazar, Gaspar. Bunu teslim edersin. Sonra yola devam. Sonra hayatının vazgeçilmezi olur, her hangi bir yapıt karşısında gösterilen bu dirayet, bu sabır ve bu manyakça ayrıntıcılık dışında bu dünyadaki her şey silinip gider. Cezanne, Gauguin, dünya silinir.. Sonra da duvara asılır: Gaspar Winckler, sahteci. Bir kelebek gibi iğnelenir. Gaspar Winclerianus. Bütünüyle, temelden, açıkca, mutlak surette, tamamen tamamlanır. Bazen seni baştan sona anladığımı düşünüyorum. Sahteci, başka ne olabilirsin ki ? Düpedüz sahteci. Joni Icilio Sahteci, Jerome Quentin Sahteci, Gaspar Winckler Sahteci. Koskoca bir S. Sahtenin S.'si. Ölüm gibi, zaman gibi...
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.