259 syf.
·
Puan vermedi
Bugün bir kitap daha bitirdim . Bana hayatımda açtığım, kapattığım, içeri giremediğim , girmek istemediğim tüm kapılarını anlatan bir kitap. Bir kitapta bir kez daha bu kadar üzüleceğimi düşünmemiştim uzun zaman sonra. Benim çektiklerime benzemiyor elbet. Ben kapılarımı çok düşünmemiş , hiç sorgulamamıştım hatta . Bir arkadaşım yazmıştı bir vakitler anı defterime. Nedense aklıma geliverdi bir anda.
“Herkese kapını açıyor, her açılan kapının davetini kabul ediyorsan , hayatında bir sıkıntı var demektir.’’
Size bunları anlatıp boş yere vaktinizi almayacağım. Evet bugün bir kitap daha bitirdim , üzülmemek, etkilenmemek için elimden geleni yaptım ama üzüldüm. Çünkü insan üzülüyor. Yıllara, tüm yaşanmışlıklara inat okuduğu bir kitaptan etkilenip yumruk yemişe dönebiliyor. Kendinin bu kadar öngörülü olabileceğine şaşırıyor, içinden "he ya evet çoğu yaşanmışlıklar aynı " deyip sonra gülmeye devam edebiliyorsa da.
Bir ara ; 
İpek Demirer
#26147259 yazısına takıldığımı hatırlıyorum. Öylesine etkilendim ki Mardin gezimde günlerce bahsedilen kapıyı, kapı kapı dolaşarak buldum ve delirircesine mutlu oldum da hemen İpek Demirer ı telefonla arayarak müjdeli bir haber verircesine nedenini buldum yazdığın yazının diyerek sevincimi paylaştım.
Yıllarım kaç kapı aralıklarında geçti ki?
Kaç eşiğinde beklediğim kapılar? Ne girebildiğim ne de çıkabildiğim.
Çocukluğumun geçtiği yuvanın hakikatten ev değil de tam bir yuva idi. Dede, nine, amca, hala , enişte, yenge ve kuzenlerle dopdulu , kimsenin kimseye kapılarını kapatmadığı, açık tutulan tüm kapıların sahiplerinin yüreklerinin de her daim açık olduğu odaların bulunduğu yuva.
Bu kadar kalabalık bir evden ayrılıp iki kişilik bir hayata merhaba dediğim, kendime ait , zilinde adım yazılı bir evin kapısı.
Aileme, arkadaşlarıma , tüm çevreme bir şey çaktırmamak , içimi kimseye göstermemek için Oscarlık performans sergileyebildiğim ama, ah bu amalar , herkese kapatıp, asıl kapatmam gerekene ‘’ istenmiyorsun artık arkanı dön ve çık ‘’ şarkılarını söyleyemediğim kapıların açık kaldığı yıllar.
Utanmadan, çekinmeden, elalem sözleri derdine düşmeden, kendime öfkelenmek yerine cesurca değişimi kabul ederek , kendi kendimin arkasında durmaya söz vererek , kendime dürüst ve net olarak kapılarımı açık tutma kararını verdiğim zamanlar.
Mutlu olacak mıydım, bilmiyordum. Yakıştıramadım kendimi aslında. İnsan , onlarca şey yaşayınca , ilişkilere dair kütüphane yutmuş gibi oluyor.
Onca kendime verdiğim sözlerden güzel şeylerden, güzel insanlardan, kahkahalardan, sonra ben kapılarımı kapatmak istemedim.
Biraz da kitap;
Kahramanımız Emerenc’in yılmadan yeniden tüm yitirdiklerine rağmen ayağa kalkabilme gücüne duyduğum hayranlık, cesurca düşündüğünü söylemekten çekinmeyen yüreğinin yanlış anlaşılacağı korkusunu hiç bir kelimesinde hissetmeyen varlığına beslediğim saygıyı yazar öyle güzel hissettirdi ki bana iyi ki okudum , iyi ki 
mehmet temiz tavsiye etti dedirtti. Hatta yazarın diğer kitaplarını almama da vesile oldu.
Sadece pek keşke demekten haz etmesem de Emerenc, bu kadar cesaretine rağmen ayıplanmaktan, güçlü olmaya çalışmaktan azıcık olsa da fedakarlık edip kapılarını açmaktan çekinmeseydi en azından dostlarına ve sevdiklerine.
Sonuç olarak, hala kapılarını kapatmayan biriyim. Ve hala dost, düşman kim olursa olsun kapılarımı kapatmamak niyetiyle yaşıyorum, öyle yani dostlarım. İyiyim.
Unutmayın, boşverin ayıptır, yanlış anlaşılırım , ne derler kaygılarını. Kalp ve zihin barışmadan huzur bulunmaz.
Anahtarı kendinizde olan kapılarla , mutlu kalın.
··
531 görüntüleme
Ben de kitabın sizdeki yansımalarını daha çok sevdim☺️
Çok teşekkür ederim. Okuduğunuzda ben de sizin yorumunuzu merakla bekliyor olacağım. 😊💜
Ben alıntını okumasaydım dahi o günkü alıntıyı okumak için okurdum. Sırf o alıntıya denk gelmek için. Acaba 'hangi büyük resimdeki denklemde' ve 'böyle güzel yerr vararak söylenmiş bu söz'e. Ellerine sağlık 🌾
Çok teşekkür ederim Mustafa, inşallah okuma fırsatın olur eminim beğeneceksin.
1 sonraki yanıtı göster
Kapılar çok gibi görünse de bana göre tek gerçek bir kapı vardır. İnsanın kendi varoluşuna açılan kapısı. Zordur bu kapıyı açmak, her yanı kilitlidir. Anahtarların biri bir dağda diğeri bir bağdadır. Aramak lazımdır tek tek... Lakin, günün birinde insan o kapıyı açacak duruma geldiğinde diğer kapılar da kendiliğinden açılmış olur. Kendi kapısının ardını görebilen insan, diğer tüm kapılara da cesaretle gider. O kapı mutluluğa da açılsa, mutsuzluğu da açılsa bir olur onun için...
Ben sizin öyle ya da böyle kendi kapısını açabilenlerden biri olduğunuzu düşünüyor, öyle hissediyorum Ferah hanım. Bunun için de gıpta ediyorum size...
Tıpkı bu yazıda da olduğu gibi, o kapıdan bize yansıyanlar inanın çok değerli...
Selam ve sevgilerimle...
Çocukluğumun kapıları, evlilik kapısı, iş kapısı mahkeme kapısı. Açılmayan kapanan kapılar , hiç bir tereddüt etmeden zamanında kapalı tuttuklarımı artık açabilmenin keyfini çıkarıyorum. Müthiş bir özgürlük duygusu yaşatıyor. Doğrudur, yanlıştır umursamadan ve kimsenin niyetini sorgulamadan. Çok teşekkür ediyorum yorumunuz için Necip bey. Birbirimize kapılarımız hiç kapanmasın inşallah.
1 sonraki yanıtı göster
Kitabı okuduğumda aklıma gelmiştin hatta inceleme yazdıktan sonra bir de not kısmı eklemiştim yorum olarak oraya seni etiketleyip "bu kitabı oku bak Ferah abla, muhtemelen çok seveceksin, bu Emerenc tam da senin o 'deli kadın'lardan" yazacaktım ama o an için nedendir bilmem vazgeçtim. Sen de o sıralar siteye tekrardan yeni yeni dönüyordun, belki bunun da etkisi vardır. Sonrasında incelemeyi beğenip paylaştığını görünce, dedim tamam, o okuyup mesajı almıştır :)) ki yakın zamanda kitabı okuduğunu görünce de sevindim tabi. Eline sağlık inceleme de yine her zamanki tadında, kitabı beğenmişsin de, Emerenc de sendeki yerini almış :)
Szabo'nun biri hariç diğer üç kitabını okudum, sonuncu da önümüzdeki günlerde olacak inşallah. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki; diğer kitaplarını alman iyi olmuş, muhtemelen diğer kitaptaki karakterler de seni bir tarafından yakalayacak ve açamadıklarına birlikte hayıflanacağın kapıları, saygı duyacağın tarafları ve "keşke..." diye başlayacağın kimi pişmanlıklar olacaktır.
Şimdiden güzel, tadında okumalar diliyorum, hürmetle :)
Bu lezzetli yorumun için çok teşekkür ederim Emin. Okuduğun dönemlerde aklına geliyor olmam ise o kadar huzurla dolmama sebep oldu ki anlatacak kelime bulamıyorum. Emerenc, evet delilik dönemlerimin bir zamanki karakteri:)))
Çok üzdü beni, çok kızdırdı, çok sorgulattı ve çok iyi kilerimin aynası oldu. Bakalım diğer romanların kahramanları ile neler paylaşacağım? Sağlıcakla kal ablacığım.
Kapılar vardır hayatta insanın açmaya korktuğu, umutla açtığı, hep açık bıraktığı, sıkı sıkı kapattığı, hışımla çarptığı, her daim açık bulduğu, yüzüne kapatılmayan ama kendiliğinden kapanması için rüzgarın itina ile ayarlandığı kapılar....yüreği güzel insanların kapısı da güzeldir daha önüne varmadan aydınlığı ulaşır insana sizin kapınız da bunlardan biri Ferah Hanım...emeğinize sağlık...saygılar.. selamlar....
Güzel dostum yazısında benden bahsetmiş ☺️ teşekkür ederim. Kalemine sağlık.
Bu yorum görüntülenemiyor
"Bana hayatımda açtığım, kapattığım, içeri giremediğim , girmek istemediğim tüm kapılarını anlatan bir kitap." Bu kadarı bile bu eseri ivedilikle okumak için yeterliydi ablacım 🤗
"Çocukluğumun geçtiği yuvanın hakikatten ev değil de tam bir yuva idi. Dede, nine, amca, hala , enişte, yenge ve kuzenlerle dopdulu , kimsenin kimseye kapılarını kapatmadığı, açık tutulan tüm kapıların sahiplerinin yüreklerinin de her daim açık olduğu odaların bulunduğu yuva." Belki de bu platformda gerçekten insanı önemseyen, anlamaya çalışmayan, kendini adayan, gerçekten kıymet veren çok az insandan birisin, bunda yaşadığın çocukluğun büyük payı var diye düşünüyorum. Çünkü insan paylaşmanın, bölüşmenin ne demek olduğunu, kalabalık sofralarda, sohbet eden büyüklerinin dizinde uyuyup kalırken öğreniyor...Birbirini gerçekten dert eden, kederi de, sevinci de coşkuyla, içtenlikle birbirinin ruhuna karışan insanlardan...
"Kalp ve zihin barışmadan huzur bulunmaz."
Bu sedef cümle de, zihninin kapılarını kalbine kapatanlara armağan olsun :)
Kâlbine hürmetle, ismini yaşadığım, Ferahlığım... ♥️
Çok teşekkür ederim Eylül. Sen de dahil inşallah okuyanı bol bir kitap olur ve herkese kapılarını sorgulatma imkanı sunar.
Elinize, emeğinize sağlık Ferah hanım. Magda Szabo. O öyle bir yazar ki, gayet basit ve sade bir yazım uslubu olmasına rağmen, okuyucuya o kadar çok şey veriyor ki kitaplarında, insanın hayran olmaması mümkün değil. Umarım diğer kitaplarını da beğenirsiniz. Selamlar.
Tavsiye ettiğiniz, yazarla tanımama vesile olduğunuz için asıl ben çok teşekkür ederim Mehmet Bey. Hep var olun e mi? Tavsiye, inceleme, öğretici ve destekleyici tavrınızla. Sağlıcakla..
Yüreğinize sağlık Ferah Hanım. Ben Magda' yı kitap konularını, anlatımını çok sevdim, eminim siz diğer kitaplarını da seveceksiniz. Sevgiler... 🍀
Çok teşekkür ederim Nilüfer hanım evet beğendim yazarın kalemini, diğer iki kitabı da sırasını bekliyor. Araya Suzan Defteri okumak istedim sonrasında inşallah 💜
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.