Bu nihilist düşüncenin esiri olmuş bir doktorun zamanla hayatın zalim ellerine düşüşünün öyküsüdür. Doktor Andrey Yefimıç fakir bir kasabanın hastanesinin görev başındaki tek doktorudur. Her gün onlarca hasta tedavi olduğunu sanır ama Doktor bilmektedir ki hastaların hepsi kandırılmaktadır. Hayatı boyunca yokluk yüzü görmemiş doktorumuz nihilizmin öyle bir boyutuna gelmiştir ki hastaları tedavi etmenin bile gereksiz olduğunu düşünür, bir insan fazladan 10 yıl yaşasa ne olur ki sonuçta hepimiz bir gün öleceğiz. Andrey Yefimıç çok kitap okur ve bunla hakkında sık sık düşünür. Gel gör ki yaşadığı dönemin insanı düşünmeyi bir kenara bırakmış tabiri caizse ot gibi yaşayıp gitmektedir. Postacılık yapan bir arkadaşına sıklıkla konuşacak kimseyi bulamadığından yakınır. Bu noktada da hikayenin en can alıcı noktası başlar: Hastanede akıl hastalarının yattığı bir koğuşta kalan,altıncı koğuş, İvan Dmitriç ile tanışır. İvan hayatı zorluklarla geçmiş ve sonunda kafayı yemiş, çok kitap okuyan ve bu sayede mantıklı konuşabilen bunun haricinde sıradan bir akıl hastasıdır. İvan bu hikayede bize acıyı tasvir ederken Andrey ona bu hayatın pek de bir önemini olmadığını söyler durur. Doktorun koğuşa ziyaretleri oldukça sıklaşır. Hastaneye yeni atanan doktor ve hastane görevlileri Andrey’in kafayı yediğini düşünür. Sonunda doktorumuz sadece konuşmaktan zevk aldığı birini ziyaret ettiği için o mide bulandırıcı altıncı koğuşa kapatılır. Hastanede görev yaparken hep görmezden geldiği,içindekilerin dayak yediği, günde sadece bir ekmek yeme hakkı tanınan, tüm gün yatağında yatıp koğuşta bir tur atabilen bu insanlardan biri olmuştur artık. Artık kendisi de bir nevi İvan Dmitriç olmuştur. Bolluk ve rahatlıkla geçen yılları son bulmuş, hayatın acı yüzüyle tanışmıştır. Topluma giderek uzaklaşır ,bu şartlar altında fazla dayanamaz ve ölür.

Altıncı KoğuşAnton Çehov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202270,3bin okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ZEYNEP