Birine karşı duyduğumuz suçluluk gereğinden fazla sürerse, bilinçaltımız o kişiye yavaş yavaş sinirlenmeye başlıyor. Suçluluk çok yorucu bir duygu olduğundan, ona neden olan insana bakarken içimizde biriken öfkeyi de hissediyoruz. Bu öfke iyice yoğunlaştığında, kontrolümüzü kaybedip patlamalar yaşamaya başlıyoruz sonra.
Tabii her patlamanın ardından suçluluk duygumuz daha da artıyor. O insana söylediğimiz her kırıcı söz, ruhumuzu saran suçluluk zincirine yeni bir halka ekliyor. Bu da kısırdöngüye yol açıyor tabii; halkalar ve patlamalar arasında, yavaş yavaş tükenen bir hayat...
Sayfa 142Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.