Merhaba dostlar. Gene bir Stephen King kitabı nasip oldu sene bitmeden. Bu sefer koca bir Pazar günü ayırmak yerine hafta içi okuyorum çünkü çerezlik bir hikaye. Giriş ve 8 ayrı hikayesiyle toplam 9 bölümden oluşuyor kitap. 1- Efsane, İnanç, İman ve İster İnan İster İnanma! 2- Dolan'ın Cadillac Arabası: Dolan adında birisini katil olarak gören bir hikaye kahramanı. İsmi Robinson, kendisi bir öğretmen. Kadını öldürülüyor ve katilinin Dolan olduğunu düşünüyor. Yaptıklarını okurken bunun nasıl bu kadar kısa bir hikayede bu denli etkileyici olduğunu anlamakta güçlük çekiyorum. Bir yandan da ufak bir fikrin 400-500 sayfaya yayılıp insanı sıkmak yerine böyle anlatılması ve heyecan dozunu düşürmemesi nedeniyle ufak hikayeler de beni cezbediyor. 3- Küçük Çocuklara Katlanmak Güçtür: Oldukça kısa bir hikaye ve hikayenin ana teması şu. Bayan Sidley bir öğretmen. Çocuklarla uğraşıyor. Bir yerden sonra çocuklara katlanamıyor ve onların farklı yaratıklar olup çocukları ele geçirdiğini düşünüyor. Bir gün kendi kuruntularına dayanamayarak çocukları da teker teker ağabeysinin silahıyla, neyse işte anladınız siz onu. Böyle mide bulandırıcı bir hikaye. Ufak çocuklar yaramazlık yaptığında yanında gezdirirken onları iteleyen, hatta vuran ve daha ilerisini de söyleyen ANNELERE (!) duyurulur. 4- Gece Pilotu: Dees, havalimanında çalışan bir pilottur ya da muhabirdir ve bu ikilemi bir türlü aşamadım maalesef. Claire Bowie öldürülünce bu işin peşine düşer tabii. Ancak bu hikayenin önceki kısacak hikayeden daha yorucu, oldukça uzun ve sıkıcı olduğunu belirtmek isterim. 5- Popsy: Sheridan isimli birinin yaşadıklarını anlatıyor. Kısa ama hoş bir hikaye. Oldukça ilgimi çekti. İnsanın inanmadığı ama içinden de bir türlü silip atamadığı korkularını anlatıyor resmen. 6- İthaf: Martha Rosewall, ilginç bir hikayeydi. Şu son zamanda internette dolaşan ÇOCUK KİMDEN meselesi gibiydi. Biraz garip olmakla beraber tam kavrayamadığım bir yazı olmuştu. 7- Benim Sevgili Tayım: Güzel ve isminden de anlaşıldığı üzere kırsal bir bölgede geçiyor bu hikaye. 8- Maple Sokağı’ndaki Ev: Bu oldukça gerilim yüklü bir hikayeydi. Gerek ufak çocukların yaptıkları, gerek aile yaşantıları, gerek babalarından çok fazlaca korkmaları ve tabii bir de evin içinde araya araya sonunda buldukları geriye doğru sayan bir sayaç. Oldukça heyecan ve stres karışımı bir duygu yaşattı bana. Finali de çok efsaneydi. 9- Oynayan Parmak: Howard adlı hasta ruhlu bir arkadaşımızın lavodan sürekli çıkan parmak görmesi nedeniyle yaptıklarını konu edinen harika ve mide bulandırıcı bir hikaye. Böylelikle tüm hikayeler son buluyor diyebilir miyiz? Çoğundan ayrı ayrı roman çıkaracak yazarlar biliyorum be. :) Bu kitabın yazılma aşaması da garip ve bir o kadar güzel. 1992 yılında bu kitabı kaleme almadan evvel 1985 yılında Skeleton Crew ve 1978 yılında da Night Shift’i yazıyor. Bunların temel noktası hepsinin de hikaye olması ve ilk hikaye kitabı da Night Shift’tir. Aralarında 7 yıllık bir zaman farkının tekrarlanması da oldukça ilginç geliyor. Bunlar zaten ilk bölümde de aynı anlama gelecek şekillerde yazıldığından orası yerine bu paragrafla açıklamak daha doğru geldi. Özellikle son hikayeden çok etkilendiğimi belirtmek istiyorum. Hepimize bol keyifli okumalar dilerim. Mutlu geceleriniz, mutlu hafta sonlarınız olsun..

Rüyalar ve Karabasanlar 1Stephen King · İnkılap Kitabevi · 2005923 okunma

·

285 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.