Neil Gaiman’ın okuduğum ikinci kitabı. Şu aşamada Yokyer bu kitaba ağır basıyor, zira Yokyer daha kapsamlı bir roman. Kitapları birbiri ile kıyaslamıyorum ama Neil’ın tüm kitaplarını okuduğumda içlerinden birinin benim için referans olması hoşuma gider. Yolun Sonundaki Okyanus hikâye olarak tasarlanan ama romana dönüşen bir kitap. Neil Gaiman’ın düş gücü ve akıcılığı çok tatmin edici.
Adı olmayan ana karakterimiz cenaze dolayısı ile çocukluğunun geçtiği yere gelir ve kendini Hempstock’ların arazisinde geçmişini hatırlarken bulur. Hempstock’lar ana karakterimizin çocukluğunun önemli bir parçasıdır ve karakterimiz ihtiyar Bayan Hempstock’u gördüğünde kitap 7 yaşında bir çocuğun anlattığı fantastik bir hatırata dönüşür.
Fantastik öğelerin normal yaşamın bir parçası gibi gösterilmesi, yaşamın bu fantazyadan oluşması, bu gerçekçiliğin bize bu kadar saydam yansıması Neil Gaiman yaratıcılığının başarısıdır.
En kısa zamanda diğer kitaplarını ve Sandman serisini okumayı planlıyorum.
