Ben bu kitaba okumaya başlayıp da, sayfalar ilerledikçe anlatıcıyı tanıyormuş hissine kapıldım. Sanki bir yerlerde tanışmışız ve aramızda öyle bir bağ oluşmuş ki; o bana birden içini açmış. O zamana kadar olan hayatını anlatmış, en derin yarasını göstermiş. Ben de onun o özelini, hayatını bana açabildiği için kendimi ve her bir kelimesini değerli görüp canı gönülden dinlemişim gibi. Ve o kişinin öyle hoş bir anlatım tarzı varmış ki, hayatının bir dönemini anlatırken, başka konularla bağlayarak hayal dünyanıza sınırsızca daldırmış gibi. Atilla Buğra'nın öyle sarmalayıcı bir kalemi var ki, adeta cümlelerin içine giriyorsunuz. Yani o anı yaşıyor, düşünebiliyor ve aklınızda çok net bir biçimde canlandırabiliyorsunuz. Betimlemeleri o kadar bizden ki, sizin önceden yaşadığınız veya çevrenizde mutlaka gerçekleşmiş bir olayla birleşiyor. Şöyle ki bir şarkı, bir filmle veya tanıdık bir arkadaş muhabbeti ile karşılaşıp gençlik yıllarıma gittiğim çok oldu. Bazen hüzünle, bazen derin bir gülümseme ile okudum. Hani hep derim ya; "kitaplarla okur arasında bazen bir bağ oluşur ve o kitap sizi kendine çeker," diye. İşte kitap bana onu yaptı. Okumaya başladığımda sarmaladı ve son sayfalara gelince tamamiyle bağladı. Ve benim için en sarsıcı olan da Levent'in hikâyesi ile yaklaşık 3 yıl önce tanıdığım birinin hayatının bir döneminin aynı sonu paylaşması. O şairi ilk tanıdığımda, yukarıda anlattığıma yakın bir sohbete başladık ve ben onun yaşadıklarını gözyaşları içinde dinledim. Kitabı okuyup bitirince de o gün ve o Parkalı Şair aklıma geldi. Ve bir kez daha Atilla Buğra'nın kaleminin içtenliğini hissettim. Bahsettiğim gibi her sayfada kendimden bir şeyler buldum, ki eminim size de aynı olacaktır. Akıcı üslübu ile de sayfaların içinde kaybolacaksınız. Evet iddialı yazdığımı biliyorum. Ama okuduğunuz zaman haklı olduğumu göreceksiniz. Ve değinmek istediğim bir husus da kitabın, yazarın ilk kitabı olması. Genelde ilk kitaplarda imla hatası, kurgu kopukluğu ve anlatımda boşlukta kalan yerler, tutarsızlıklar olabiliyor. Ve "hadi neyse ilk kitapta olabilir," diyoruz. Ama Buğra ilk kitabında eksiksiz, yanlışsız ve konu içinde konu geçse dahi, havada kalan kısım olmayacağını göstermiş oldu. Sevgili Atilla Buğra yüreğinize, zihninize sağlık diliyor, "kaleminiz daim olsun," diyorum.