Grubumuzla Stephen King okumaya karar verdiğimizde daha önce 2 kitabını okumuş (göz, hayvan mezarlığı) ve çok beğenmiş olduğumdan diğer kitabını seçerken çok tereddüt yaşadım. Acaba hangi kurgusunu okusam? diye. Elimdeki sayfa olarak en kalabalık kitabı okumanın en güzeli olacağına karar verdim ve 1.216 sayfalık Mahşer yolculuğu böyle başladı. Kitabın gidişatı ve başladığım tarih neredeyse Corona virüsünün patlak verdiği güne denk gelince ben de ister istemez ürperdim. 1990 yılında yazılmış bir kitap için 30 yıl sonraki yaşanacak olan süpervirüs salgınını, belirtileri, nedenleri ve sonuçlarının neredeyse kelime kelimesine bilinmesi(ölüm oranı şu an için çok düşük diğer her şey neredeyse aynı) ve virüse karşı aciziyetin her haliyle gözler önünde olmasıyla ölümle her an burun buruna oluşumuzu da hatırladım. Acı gerçeklerdense kitapla devam etmeyi tercih ediyorum ben. King bu kitabıyla da bana bir kere daha kalitesini kanıtlamış oldu. Buna ihtiyacı yoktu ama ne zaman dara düşsem ve nitelikli kitap arasam sığınacağım bir liman olduğunu anladım. İlk andan itibaren olay örgüsünün içinde oluşum ve heyecanın dozunun kitabın akışına göre yer yer arttırılıp azalmasıyla kendimi filmlerini izler gibi buluyorum her kitabında. Kitabı okurken yaşamak ve olayları izletebilmek her yazarın başarabileceği bir şey değil. En şaşırdığım özellikleri ise bunca karaktere üretip hepsinin gidişatını farklı şekilde çizebilmesi ve hiç sırıtmaması. Bu kitabında öyle zengin ki karakter sayısı kafam karıştı. 30. Bölümden sonra ve hemen hemen 500. Sayfalarda kitap henüz açılmaya başlıyor ve gidişat hakkında da ana karakterler hakkında da fikir sahibi olabiliyoruz :)) şaka gibi değil mi? 500 sayfa ve henüz kitapla ilgili bilgi sahibi bile değiliz. King olmak bunu gerektirir sanırım. Yin ve yang, iyinin ve kötünün savaşında herkes yerini belli etmeli. Abagail ana ve Randall Flagg, iyilik ve kötülük. Tabii ki bunlar göreceli ve içinde bulunan şartlar düşünülünce(dünyanın yüzde 99unun salgından ölmesi ve sonucunda olanlar gibi) siz olsanız teknolojinin cirit attığı ve her türlü imandan faydalanabileceğiniz kötülüğü mü seçerdiniz? Yoksa yeni bir düzen kurulurken fedakarlıklar yapmayı mı? Bunun yanı sıra rüyalardaki görüler (iyi ve kötü kişiler için) yol gösterici nitelikte tabii ki. Böyle bir ortamda kim rüyasına güvenip yola çıkar? Kendini tamamen rüyalarında çağıran kişinin veya zor bir durumda kalmışken el uzatana sonsuza kadar bağlanmak ancak başka seçeneği olmayanların yapacağı bir şeydir. Yeni dünya oluşurken herkes tarafını seçiyor ve iyitle kötünün savaşında biz de karakterlere yeri geliyor hak veriyoruz, empati kurmamız mümkün değil ama öyle bir durumda olsak eğer belki biz daha kötü seçimlerde bulunup herşeyi berbat eder, belki de hiç adım atmadan far görmüş tavşan gibi sersemce olduğumuz yerde kalıp ölümün bizi bulmasını bekleriz. Anladığım ve görünen o ki şartlar hareketlerimizdeki en büyük etkendir. Kitap bitti ve her şey belli olduğunda benim içimde bir burukluk oluştu açıkçası. Benim 13 günde okuduğum ve sayfalarında neredeyse bir yıl karakterlerle birlikte zaman geçirdiğim bir eserden 2 gün geçmesine rağmen kopamadım ve başka bir kitaba başlamak içimden gelmedi. Hani 30 yılın üzerinden Mahşer 2 ya da bir devam kitabı çıksa da okusam diye hayal kurmadım da değil. (yazar bu kitabı çıkartırken ilk olarak maddi sıkıntılardan dolayı kısaltmak bazı yerleri kitaptan çıkarmak zorunda kalmış ama benim okuduğum eksiksiz ve tam metindi ayrı güzeldi.) Tadı damağımda kaldı desem yeridir. King'in diğer kitaplarını da keyifle okuyacağımdan şüphem yok. Yazarsa bu hayal gücü, üretkenlik ve çalışkanlık varken (geçen yıl bir kitabı,daha çıktı ve yaşı 72) biz daha nice eserlerini okuruz diye düşünüyorum. Yazara ve kalemine sağlık. Nice King'li senelere.. (bu kadar övdüm ama umarım bu sene başına bir şey gelmez yazarın...)

MahşerStephen King · Altın Kitaplar · 20123,419 okunma

·

267 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.