"Sonunu bile bile kendini kaptırmak mı? Buyursunlar, uzmanlık alanım." dedim dün gece. Uzun bir süre sonra ilk defa bir kitaba kafadan on puan ile başladım, sandığım gibi ilerlemedi fakat pişman da değilim. Bitirmemi bekleyen, yarım kalmış bir sürü kitabım olmasına rağmen İntihar Ormanları sürekli gözüme takılıyordu. Ezgi Durmuş'u Masa Dergisi'ndeki yazılarından ve instagramdan takip ediyorum. Daha önce kitabını okumadım, bu ilkti fakat yazıları ucundan kıyısından bile olsa mutlaka bir şeylere dokunuyor benim için. Bu sebeple emindim İntihar Ormanları'ndan. Bu anlamda yanılmadım çünkü çok fazla satırın altını çizdim. İçimizde kanayan bir şeyler var; toplum veya birey olarak. Yazar öyle güzel parmak basıyor ki "Ben mi yazdım bu cümleleri, bu fikirler bana ait aslında." demekten kendinizi alamıyorsunuz. Bu çıkarımları bırakırsak kurgu, sonunu bize söyleyerek başladı aslında. Uzun uzun konusundan bahsetmeyeceğim. İz ve Umut'un hikâyesine tanıklık ettim; Umut'un bakış açısından. Söylediklerinin, kelimenin aklımıza gelen ilk anlamı kadar basit olmadığını en başında anlamıştım. Ortalarına geldiğimde küçük bir yanılgıya düştüm aslında. Birkaç sayfa sonra ise son bölümünde ters köşe olup bizi şok etmesi gereken şeyi anlamıştım. Bu yüzden cümleleri içime işlese de şaşırmadım. Şöyle güzelce ağlarım, rahatlarım diye de başladım kitaba aslında ama özellikle bu gece epey meyilli olmama rağmen iki kez gözlerim doldu sadece. Halbuki ben bayağı kalbim kırılacak, içime işleyecek ve uzun süre ağlayacağım diye düşünmüştüm. Not düşmem gerekirse beni ağlatmak çok basittir, özellikle okurken. Sonunu tahmin ettiğim için sandığım kadar etkilenmemiş olabilirim. Herkes benim gibi başında anladı mı durumu bilmiyorum ama -sanırım mesleğim gereği- kitabı okurken varolan kurguyu evirip çeviriyorum kafamda. Olabilecek tüm ihtimallere göz atıyorum. Çoğu zaman da ters köşeleri bulmak zor olmuyor benim için. Ezgi Durmuş'un kalemini sevdim. Söylediğim gibi zaten yazılarını takip ediyordum. Geçtiğimiz günlerde Hür ismini verdiği bir kitabı daha çıktı. Bu kez roman değil deneme türünde bir kitap. Henüz okumadım ama daha çok sevecekmişim gibi bir his var içimde. İntihar Ormanları'nı okumadıysanız sırf altını çizdiğim satırlar için bile mutlaka göz gezdirmenizi tavsiye ederim.

İntihar OrmanlarıEzgi Durmuş · Flora Kitap · 2018323 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Buse Güler