!!! SPOILER İÇEREN İNCELEME !!! Kitabı milletin sevdiği gibi sevebilmeyi çok istedim ama gerçekten olmadı. Ana karakter gerçekten baydı beni. Çoğu görüşe katılmama rağmen, kusasım geldi, bu fikirlere ana karakterin de katılmasına. Okuduğum ilk feminist roman olsa ya da 15-16 yaşında olsam severdim muhtemelen kitabı, yazarın fikirleri deneme şeklinde yazılsaydı da severdim ama bu kurguyla, bu karakterle fikilerin hiçbir önemi kalmadı. Annemden ve etrafımdakilerden duyduğum hikayeleri tekrar dinlemiş gibi oldum. Şaşırtıcı bir olaya bile rastlamadım. Köylü kadın gibi olmayayım, köylü kadın gibi olmayayım diye tüm roman yaşamadığı kalmadı. Özgürlük algısı: evli adamlarla birlikte olabilmek, kocanı aldatabilmek, çocuk yapmamak, evlenmemek, yıllarca kadınlara dayatılanları, aralarından bazılarını yapmak isteyecek olsan bile asla yapmamak gibi gibi... Öyle bir hâl aldı ki ezkaza ağzınızdan "kadın dediğin çalışır, kendi ekmeğini kendi kazanır" diyecek olsanız, tüm kariyerini göz açıp kapatıncaya kadar çöpe atacak bu karakter. Kendi doğrusu yok, hayattaki tek amacı ona denilenin tersini yapmak sanki. Bir de bu kadar kendini görmez olur mu insan, arkadaş! Annesinin aldatıldığı kadın "kötü" , "pis", kendisi başkasının kocasıyla gezince "özgürlük bebeğim, oh yeah", "aşk bu napalım". Herkesin değerini de öldüklerinden sonra anlıyor kendisi. Öyle biri çünkü. Her ölümden sonra en az bir zılgıt paragrafı oluyor. Hayır, yaşarlarken çok seviyordun sanki, bu neyin acıtasyonu? Bu arada bu ölümler boyunca, normalde her şeye ağlayabilecek kapasitesi olan benim gözlerim bile dolmadı. Çocukluğunda bile 20 yaşında bir zihinle geziyordu baş karakterimiz. Öyle bir çıkarımlar yapıyor ki inandırıcılık sıfır. Daha önce çocuk gözünden yazılmış bir eser görmesem tamam diyeceğim, ama ne yazık ki oldukça başarılı birkaç tane okudum. Karakteri sarsacak bir şeyler olur biraz karakter gelişimi görürüz diye bekledim. Yok maalesef. Onu sarsan tek şey babası olabilmiş hayatı boyunca. Öyle de kaldı. Her şeyin çok hızlı olup bitmesini, zaten söylemiyorum. 180 sayfada bütün hayat hikayesi yazıyor resmen karakterin, burdan zaten belli ne kadar hızlı gerçekleştiği her şeyin. Kısaca beğenemedim. Ne kadar fikirlere saygı duyduysam da olmadı. Uzun zamandır okuduğum en kötü kitaptı. Tam bir hayal kırıklığı oldu benim için.

Kadının Adı YokDuygu Asena · Doğan Kitap · 20136,5bin okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ceren