Toplum ve insana dayattıkları ve sonunda insanın kendisini bir şekilde bulduğunu anlatan bir roman.
"Ne diyor Sirach? Bir kimseye öğüt veripte sonradan
verdiği öğütten dolayı pişmanlık duymayana ne mutlu! Güzelim bir ağaçtaki yapraklar gibi hani; nasıl yapraklardan kimi dökülür,kimi yeşerip yerini alır dökülenin,insanlar da öyledir,kimileri ölür,kimileri doğar,yerini alır ölülerin.
İşte böyle,artık eve gidebilirsin" syf.156
