Jean Paul Sartre'ın az bilinen cevher olarak nitelendirebileceğim eseri. (Orijinal ismi: Les Jeux Sont Faits) Elimde bulunan, 1986'da Varlık Yayınları'ndan çıkan baskısı. Sahaflardan veya internetten pdf dosyası olarak rahatça bulabilirsiniz. Öncelikle şunu söylemeliyim, şaşırtıcı bir son beklemeyin. Kitap çevirinin bazı yerlerdeki yetersizliğine rağmen -ki gördüğüm en iyi baskısı buydu.- bütünüyle ilgilenirseniz sizi tatmin edebilir. Madde 140: Şayet birbiri için yaratılmış olan bir çift, idareye ait bir hata yüzünden, sağlıklarında karşılaşmamışlarsa, haksız yere mahrum edildikleri aşkı gerçekleştirmek ve müşterek hayatlarını yaşamak üzere, yeryüzüne dönmek isteğinde bulunabilirler ve bazı koşullar altında buna izin alabilirler. Kitap bu öteki dünya kanununun üzerine kurulu. Baş karakterlerimiz Eve ve Pierre ise toplumun farklı sosyal sınıflarında bulunan kişiler. Öldükten sonra, dirileri görebildikleri ancak onları maddî anlamda hissedemedikleri bir dünyanın içine düşerler. Bu yeterince zorlaştırmıyormuş gibi, 24 saat içinde birlikte olmaları gerekiyor ki aşkları sayesinde tekrar hayata geri dönme şansına sahip olsunlar. -- Buradan sonrası okumayanlar için spoiler içerir. -- Ancak ikisinin de kafasını kendi hayatlarında onları rahatsız eden sorunlar meşgul etmektedir. Pierre daha çok kahramanlığıyla öne çıkan bir karakter olurken Eve daha duygusal ve kendi hayatından vazgeçmiş bir profil çiziyor. Yani ölmeden önceki zıtlıkları burada da sürüyor. Bu sayede de Sartre insanın içinde bulunulan koşulların değil başlı başına yaptığı seçimlerin sonucu olduğunu anlatıyor. Her ne kadar koşullar değişmiş, aşıklar tanışma fırsatı bulmuş ve hayatlarındaki belli sorunlarla yüzleştikten sonra beraber olarak tekrar dirilmeye uygun bir durumun içine düşmüş olsalar da; aynı hataları tekrar yapıyorlar. Bundan kaçılamayacağını Sartre işte bu kısa senaryo-romanda gayet etkileyici bir şekilde açıklıyor. Sonuç olarak ikisi de önceki hayatlarındaki sosyal durum ve statülerinden tamamen sıyrılıp hayalini kurdukları "özgürce dans edebildikleri" dünyaya kavuşamıyorlar. İkisinin şu ana kadar yaşadıkları birbirlerinden bağımsız hayatları bir şekilde onlara ayak bağı olmayı bırakmıyor. Kitapta Sartre karakterleri bu şekilde sınıyor. Birbirleri için bu yüzleşmelerden vazgeçmeyi, bu fedakârlığı yapmayı başaramıyorlar. Çünkü bunun kendileri olmaktan çıkmalarına neden olacağını fark ediyorlar. Böylece kitabımızın sonunda, Pierre kendisini sonunda kırgınlıklarıyla ama umutlu bir şekilde evde bekleyen Eve'in yanına gitmiyor. Onlara verilen şansı kendilerini yitirmemek için gözden çıkarmış oluyorlar. Kapanışı da Pierre'in şu cümlesi ile yapmak istiyorum: "Beni seviyorsan bırak gideyim, yoksa aynaya dönüp kendi yüzüme bakamam." Kitap hakkında söyleyebileceklerim bu şekilde, konusunun ve Sartre'a özgü vurucu anlatımının etkisiyle okunmaya değer bir yapıt.

İş İşten GeçtiJean-Paul Sartre · Varlık Yayınları · 2010755 okunma

··

1.026 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

28