Hepimizin savunmasız anları vardır yaşamda. Kendimize sırtımızı döndüğümüz, iç sesimizin acımasızca bas bas bağırdığı korkunç anlar... İşte tam böyle süreçlerde okunası bir kitap... 2019 yılının bana en büyük öğretisi "Öz şefkat" oldu. Başka insanlara gösterdiğim şefkati kendime göstermeyi öğrendim. Benim de hata yapma hakkım var, ben de yenik düşebilirim dedim iç sesime. Ve ona gereksinim duyduğu sihirli sözcükleri fısıldadım. :) (İç sesinizle konuşmak delilik değil, bilgeliktir. Yabancısı olmamak için özümüzün, deneyebilirsiniz. Bakalım, neler çıkacak?) Bu kitapta ise hikayemize sahip çıkmak ve kalbimizle yaşamak için "cesaret" "merhamet" ve "bağlantı" kavramları üzerinde durulmuş. CESARET Hiç yürümediğin yollara atmak kendini. Korkusuzca kendi öykünün kahramanı olmak... Savunmasız ve çaresiz hissetsen bile asla geri dönmemek... Not: Sanırım kitabı okumadan öncede buna fazlasıyla sahiptim. MERHAMET (Yazar merhamet sözcüğünü kullanmış. Ben şefkat sözcüğünü kullanmayı yeğliyorum. Çünkü şefkat eşitlerarası bir ilişkinin ürünü diye düşünüyorum.) İnsanların bizi yaftalamak, dışlamak için hep bir bahanesi vardır: Dinimiz, mezhebimiz, cinsiyetimiz, mesleğimiz, cinsel yönelimimiz, ideolojimiz, fiziksel özelliklerimiz vs. İnsan bu karmaşanın ortasında çok yalnız! O da kendinin düşmanı olursa, kendini sürekli suçlar ve kendine hata yapma hakkı tanımazsa nasıl bulacak yolunu? Kendimize şefkat duyarak daha güçlü olabiliriz. Hem kendimizle sağlıklı iletişim kurarsak diğer insanlarla da bu sağlıklı iletişimi sürdürürüz diye düşünüyorum. Kendini anlayan seven kusurlarıyla kucaklayan bir birey insan gerçekliğini duyumsadığı için diğer insanlara da daha insancıl yaklaşacaktır diye düşünüyorum. BAĞLANTI Yazar "bağlantı" kavramına vurgu yaparak mutlu ve kederli günlerimizde gerçekten güvendiğimiz insanlarla bağlantıya geçmenin önemine değinmiş. O insanlara kendimizi açmak ve "ortak insanlık" noktasında buluşmanın yararları üzerinde durmuş. Sözgelimi "utanç verici" bir olay yaşadınız. Bunu saklamak mı daha sağlıklı? Yoksa güvendiğin bir insana açmak mı? O zaman gelelim UTANCA :) UTANÇ Utanç evrensel ve ilkeldir. Bütün insanlarda vardır. Bu duygudan kaçınmak için çoğu zaman adım atmaktan korkar konfor alanlarımız dışına çıkmayız. İşte bu yüzden tehlikelidir. Utanç bir bataklık ise, o bataklıkta gezinebiliriz. Bu çok normal. Ancak o bataklığa saplanıp kalmamalıyız. Bunun da tek yolu paylaşmak... Not: Karşılaştırma yapmak da oldukça tehlikelidir. Bizi utancın pençesine atar ve gelişimimizi baltalar. Bu yüzden çok önemlidir: "Benim yolum başka" diyebilmek... SAHİCİLİK Başkalarının olmamızı istediği "şey" yerine kendin olmak, "birey" olmaktır. Kusurlu yanlarımızı gizlemeden ambalajlamadan içten ve insanca yaşama tutunmaktır. Maskeleri birer birer fırlatmak ve ben bunlara ait değilim demektir. youtube.com/watch?v=EvMQCJ9... DİRENÇLİ RUH Oraya ulaşana kadar çok yara alacağım biliyorum. Binlerce kez yenileceğim. Ancak bütün bu yaşantılardan kaçmayacağım ve öykümü kendi ellerimle yazacağım. Ben yapabilirim! SON SÖZ Yaşam çatlaklarla, kusurlarla güzeldir. Hatalar doğrulardan daha öğreticidir. Bütün bunların bilinciyle mükemmeli aramadan, "yeterince iyi olduğumuzu" duyumsayarak "oyunla" "kahkahayla" "şarkıyla" "dansla" ruhumuzu dinlendirerek yaratıcı yönlerimizi besleyebileceğimiz güzel günlere...

Mükemmel Olmamanın HediyeleriBrene Brown · Butik Yayınları · 2011364 okunma

··

584 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülbahar Aygün