"Öğrencilerin hepsi sadece eğitim fabrikasının bir ürünü olan tüketicilerin bulunduğu ortamlarda mutlu olmak için akademik bir sürece dâhil edilmektedirler (s.51.)" Kitap da katıldığım noktalar olduğu gibi katılmadığım bir çok nokta da oldu. Öncelikle fakir ve zengin öğrenci durumu. Fakir öğrencilerin ne yaparlarsa yapsınlar çok nadir olarak zengin öğrencinin konumuna erişebileceklerinden bahsediyor. Bunun sebebini de kitap, sinema, eğitici seyahetler vs. bağlamış. Evet belki fakir bir öğrenci bu tip kendini geliştirecek sosyal aktivitelerden mahrum kalabilir ancak bu zengin öğrenciyle arasındaki öğrenme farkında uçurumlar oluşturmaz. Toplumumuzda maddi durumu yerinde olmamasına rağmen çok iyi yerlere gelen insanlar var. "Eğitim" hayal gücümüzü sınırlandırıyor. Evet, yapmak istediğimiz bir çok şey yerine okul çatısı altında bize zorunlu olarak verilen bilgileri öğrenmek daha doğrusu ezberleyerek vakit harcıyor ve hayallerimizi yapacak zamanı kaçırıyoruz. Zaman içinde de okulun köleleştirdiği, sertifikalandırdığı bir birey olarak bir yerde iş buluyor ve hayallerimizden giderek uzaklaşıyoruz. Peki okul olmasa diyelim. Gerçekten kaç kişinin hayali var? Ve kaç kişi hayalini gerçekleştirebilir? İnsanlar bu sertifikalar sayesinde iş buluyor ve geçimlerini sürdürüyorlar. Okulsuz bir toplum olabilir mi? Olursa nasıl olur? Emin değilim. Bu sorunun cevabını hâlâ veremiyorum. Galiba ben de okulun köleleştirdiği bireylerden biriyim ve bu yüzden okulsuz bir toplum düşünmekte zorlanıyorum. Kitap da genel olarak güzel yaklaşımlar bulunsa da yer yer okul, eğitim, öğretim gibi kavramlardan uzaklaştığını düşünüyorum. Sıkıldığım yerler oldu.

Okulsuz ToplumIvan Illich · Şule Yayınları · 20183,930 okunma

··

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe KURT