Nisan Ayı Müge İplikçi'nin yıllar önce Cemre'sini okumuştum.Nedense yolumuz kesişmedi bir daha.Müge İplikçi, Babamın Ardından kitabında,kaybettiği babasına büyük bir özlem duyan küçük Ülker'in gözünden, savaş ve göçün, savrulmuş yaşamların hüzünlü öyküsünü anlatıyor.Hüzünlü olmakla birlikte, iyimser bir anlatım hâkim.Sıradışı bir karakter olan Pullu'nun renkli kişiliğinin, Ülker'in kardeşi Tahir'in peşinden koştuğu hikâyelerin etkisi büyük bu iyimserliği yaratmada. Müge İplikçi, "Arı" adlı öyküsünden yola çıkarak yazmış bu kitabı.Kendi ailesinin tarihinden de izler taşıyormuş bazı bölümler.Sanki bazı karakterlerin hikâyesi yarım kalmış gibi hissetmiştim ben de.Bu durumu şöyle açıklamış Müge İplikçi:" Bu hayatların hepsi yarım kalmaya mahkûm bırakıldı. Belki sonraki kitaplarda da bunun devamını getireceğim. Bu kırık ve yarım hayatların bir kez daha nasıl kırıldığı, kırılacağı, vs. Savaş ve göç varsa bütünlük yoktur, tam bir hikâye yoktur. Yoktur." 1900'lü yılların Balkanlar'ından, 2014-2015 yılına dek uzanan çatışmaların, savaş ve göçlerin izini sürüyoruz kitap boyunca.Sembollerin çok sık kullanıldığı, gerçek ve gerçeküstü anlatımın iç içe geçtiği, metni kazımayı seven okuyucuların zevk alacağı bir kitap Babamın Ardından. "Babamın yüzü mü? Çok da fazla hatırlamıyorum Tahir. Beyaz, sisli bir gömlekti babam,Ömer.Sigara içiyor, bize bakıyordu, belki şimdi durduğumuz yere.Bir balkondaydı.Uzun, upuzun bir ova vardı önünde. Bir gömlekti babam.Rüzgâr çıkmış, saçlarını karıştırıyordu.Saçları seninki gibiydi, sersemlemiş.Ovaya bakmaktan vazgeçti ve pantolonundan dışarı taşan gömleğe aldırmadan, odada bir aşağı bir yukarı yürümeye başladı. Gömlekti babam.Ve gömlek ona doğru adım atan bir bebeği kucağına aldı." syf 29

Babamın ArdındanMüge İplikçi · Everest Yayınları · 201530 okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özlem Akbaş