#Henüz sayfa 50'deyim. Arada böyle notlar düşmeyi uygun buldum: Canetti otobiyografisi. İlk okuduğum kitabı Körleşme'deki, o insanın başını döndüren dil yok ama akıcılığı ve samimiyeti, çekinmeden kendi yanlışlarını da anlatması insanı kitaba çekiyor. Bu arada bilgi de edinmiş oluyorum. Bulgaristan, Rusçuk ve İtalyan kökenli Yahudileri az çok anladım. Farklı kökenlerin hayatı ilgimi çektiğinden belki de, keyif alıyorum. #Sayfa 180'deyim: Kitap yavaş ilerliyor. Bir saatte en fazla 30 sayfa okunabiliyor. Canetti ülkeden ülkeye gezdikçe; yeni komşular, yeni öğretmenler, arkadaşlar derken yeni karakterlere de alışmak gerekiyor. Ben şöyle yapmayı yeğledim, karakter isimlerini görmezden geliyorum. Nasılsa bir daha işime yaramayacak. Ülkeler, kültürleri, tam da 1. Dünya Savaşı zamanları, daha o an kaleme almış gibi taptaze bilgilerle güncesini yazmış. Açıkçası kıskanmaktan çoğu yerde hınçlandım; oh ne güzel, annesiyle hep kitaplardan konuşuyorlar. Ve ölmeden önce babasıyla da. Komşuların çoğu da kitapsever. Of ya nasıl oluyor bu, bizim neden okuyan komşularımız, arkadaşlarımız, öğretmenlerimiz olmadı. Şimdiye ne güzel yol alırdım. Pembe dizi kitaplara neredeyse 10 yıl ayırdığıma üzülmeyeyim de ne yapayım. Evet okumayı seviyordum ama bana doğru okumayı önerecek insanı bulmak için 30 yaşıma gelmeyi bekledim :(( #194: Kıyamam ya; Dickens hayranıymış. Kitap bitince başa sarar yeniden okurmuş. Geceleri fenerle gizlice okurmuş. Annesi aynı kitapları defalarca okumasına üzülüp başka kitaplatı övermiş. "Ama neyse ki," diyor Cannetti, Dickens bir sürü kitap yazmış. # Sonuç: Kitap gereksiz yere uzamış. Tekrarlar var. Yani belki de ben anlayamadım kıymetini. Açıkçası okumasam da olurmuş.

Kurtarılmış DilElias Canetti · Sel Yayıncılık · 201875 okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Emel Kalender