Merhaba herkes!
Nasılsınız, nasıl gidiyor?
Hayat, kitaplar, işler, varsa okul sınavları ve ödevler... ama en önemlisi sağlığınız?
Benim bütün yemek ve uyku sistemim mahvoldu. Büyük boy starbucks kahve bardağından biraz daha büyük bir kupam var kahveyi onunla içiyorum. Evde kafayı yeme noktasındayız yine de dışarı çıkmayı düşünmüyoruz.
Yazmam gereken bütün paperları bir kenara bıraktım ve kitap incelemesi yaptım yine. Dayanamadım ne yapayım...
Hem biraz sohbet ederiz sizinle fena mı?
Sarı traktör nam-ı diğer Arif. Bütün roman onu ve onun traktör macerasını okuduk. Kimilerinin Pegasus yayınlarından başkasını okuyamıyorum tavrı bir kenara, Kemal Tahir, Fakir Baykurt ve Talip Apaydın’ın ‘köycü’ ve realist yaklaşımını tek geçerim. Biraz tarihimizi, dönemlerin sosyolojik özelliklerini bilmek iyidir değil mi? Tarih bizim tarihimiz kaçmayalım ondan.
Atla öküzle çiftçilik yapan baba, tabi ki traktöre ilk etapta karşı çıkacaktır. Ki biliyoruz ki bu traktörler bizim başımıza hayli iş açmıştır. Yine Anadolu’da bilinen traktör hikayesi, traktör alınıyor çok güzel ama o da ne parçası arızalanıyor ve öylece kapıda yatıyor. Çünkü ne tamirini biliyoruz ne de sanayi sitelerimiz var. O zamandan bu zamana bir serüven işte. Kim derdi Turgut Özal’ın ‘harika’ ticari zekasıyla 80’lerde var ettiği kredi kartı furyasının bugün hala acılarını ve borçlarını ödeyeceğiz. Neden ödüyoruz, çünkü hayali parayı sonsuzmuş gibi harcıyoruz.
Neyse.
Kitap dönemini çok güzel anlatan bir kitaptı. Her ‘dürzü’ küfrünü duyunca Fakir Baykurt’u andım. Hayli keyifliydi. Akıp gidiyor kitap. Aa bitmiş diyorsunuz bitince.
Haydi okuyup uzaklaşalım her şeyden!
