Ne yazmam gerektiği ve nasıl yazmam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok.
Belki sadece bir kaç kişinin bu eşsiz eseri okumasına katkım olur diye yazamaya çalışacağım. (pek beceremesem de)
Ahmet Arif'in Leyla hanıma 1954 yılından 1959 yılına kadar yazdığı mektupların derlenmesidir. En güzel yanı yorumsuz oluşu.
Böyle bir aşk böyle bir sevgi... Fakat Leyla hanımın hiç mi sevmedi Ahmed'i. Bu kadar sevgi dolu mektubu Mehmed bey nasıl karşıladı. Çok merak ettim.
Hayatımda hiç mektup yazmamış ve mektup almamış birisi olarak çok özendim doğrusu.
Yazıldığı dönem hakkında bilgiler de vermektedir.
Ahmed beyin Leyla hanıma hediye kahve göndermesi ne hoş bir incelik. Her fincanda kırk yıl hatırının olduğunu düşünürsek. Bu amaçla göndermiş olabilir.
Ve o nasıl bir düşünce o nasıl bir sevmek...İnsan hayret etmeden geçemiyor.
Aşkına karşılık alamamış ve sevmekten vazgeçmemiş yüce bir adam durdu karşımda.
Bir filmi ikince kez izlemeyi bir kitabı ikinci kez hiç okumaktan çok zevk almam ama eminim ilerde tekrar okuyacağım bir kitap.
Gereksiz uzatmış damdan kapıdan yazmış olabilirim. Mazur görün k etkisinden çıkamadım.
Ve son olarak 1977'deki son mektubu okumamak isterdim...
