“Birden bütün gürültüler susuyor. Issızlığın ortasındayım artık...” diyor son cümlesinde Ayhan. Sahi beynindeki iblisi dahil etmiş miydi susan bütün bu gürültülere? Ayhan, Mösyö Pier’in dediği gibi pençe yerine parmaklarına demir ölümler kuşanan bir türün, Homo-Homocidus’un, salt öldürmek için yaşadığı dünyanın bir sakini. Arkadaşları ile değiştirmeye çalıştıkları bir davaları var; adı devrim. Uğruna çektikleri acılar, ödedikleri bedeller ve yitirdikleri inançları var. Sonra geçmişi var; eski arkadaşları, dönüp duran hatıraları, pişmanlıkları, itirafları var. Ölüm var, ölüleri var, öldürdükleri var. Sonra Savaş var, patlayan bombalar var, Asteğmen olarak vermek zorunda kaldığı karar var. Hayatını berbat eden o ada, o kumsal var. Adada Papaz, Doktor ve Violet var geçmişten çıkıp çıkıp bugününe gelen, başkaları ile konuş(ama)masını bölen. Papaz Ayhan’ın dostu, Doktor ise geçmişini bir bir anlattıran sözde şifasıcı. Violet, yüzü çilli ve yattığı bir kadından çok daha fazlası; bir casus. Bir insanın ölmek istemesine sebep olacak tüm nedenler bir bir başına geliyor Ayhan’ın. Henüz 26 yaşında, ama yürüyen bir cesetten farkı yok. Gerçek bir ceset olmayı da deniyor aslında. Kafasına sıktığı kurşun eli titrediği için beynini dağıtamıyor. Her şey, hem çok hızlı akan bir nehir gibi sürekli hem de kesik kesik. Ayhan’ın ıssızlığını mı okuyorum yoksa ıssızlığın içindeki Ayhan’ı mı okuyorum karar veremiyorum. Kızıyorum ona, sonra üzülüyorum, yaşadığı dehşet tenimi ürpertiyor, dudaklarından dökülen cümleler hayret ettiriyor. Halası yüzünden tüm kadınları et yığını olarak mı görüyor yoksa iblisin gürültüsü kalbini duymasına mı engel oluyor anlayamıyorum. Belki de hiç kimse Andoniça gibi korkmadan, ölüme değil de bir insana, hayata bakar gibi bakmıyor Ayhan’a. Ve bu yüzden Halit’in aksine ardına düşeceği bir öfkesi var Ayhan’ın. Doktoru dinledi ve denedi. Tıpkı Magosa’dan ayrılırken ki gibi kafasında yine sorular var şimdi ama aynı noktada değil artık Ayhan. Geçirdiği bir kaç ay onu aynı noktaya getirmiş gibi dursa da öyle değil artık; bu kez kurtuluş umudu yok! Sona geldi, ıssızlığın tam ortasına..

Issızlığın OrtasıMehmet Eroğlu · İletişim Yayınları · 2014357 okunma

·

142 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.