••••spoiler içerir “Kainat karanlık… Güneşe rağmen uçsuz bucaksız, derin bir karanlık. Yaradan’ın sonsuz ışığını yansıtabileceği kadar karanlık… Bu sonsuz karanlık benliğin merkeziyle aydınlanıyor ve anlamlı kılıyor anı.” Töz; bir tekamül yolculuğu, karakterlerin sarmal zaman döngüsü içinde birbirine değmeden ama birbirinin tesirini duyarak akıp giden öyküleri. “Tin olmadan Töz’e geçemezsin. Hakiki yol sen kül olduğunda, yok olduğunda, Tin olduğunda başlar. Yanmak, tükenmek ve yeniden doğmak.” “Her insanın hayata karşı attığı en zor adımlardan biri kendinden, doğru bildiklerinden ve zihnindeki saçmalıklardan vazgeçmesidir.” “Nefes açıldığında sonsuz huzur, kesintisiz neşe, sevinç ve mutluluk hali, sağlık, bolluk ve enerji yaşanırdı.” “Yeniden doğmak için savaşmak gerekmiyordu oysa. Bırakmak, teslim olmak gerekiyordu.” “Yaşanması gereken, yaşanmadığı sürece insanın peşini bırakmazdı bu döngü.” “Dibe vurmadan aydınlanamaz insan… İnsanlığın karanlığına inmeden özüne ulaşamaz, Tin’ e dönüşmeden Töz’ e erişemezsin.” “Zihni susturmanın, yüzleşmekten korkulan travmaların üstesinden gelmenin bir yolu değildi yorgunluk, koşturmaca ve stres. İçine bakmaktan korkan insanların, kendi içinden koşarak kaçması ve bu uğurda kendini yıpratırcasına yorup oyalaması onarıcı değildi. Sakinliğin ve yavaşlığın insana kazandırdığı zaman sonsuzdu.” “Nefse, nefese ve sese…” diyordu Nevşah başlarken. Gel gör ki her şeye rağmen uyanış kaçınılmazdır. İnsanoğlu tam da vaktinde uyanacaktır hiçliğe. Anlam yüklediğin her şey bir gün alınacaktır elinden. TÖZ; Değişim zannettiğin şey, ya kendi etrafında dönüp durmaksa? Bazı semboller, bazı yerler, bazı ifadeler yerli yerinde çıktı karşıma. İyi ki kitaplar var, iyi ki okumak var.

TözNevşah Fidan Karamehmet · Destek Yayınları · 201770 okunma

·

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

SibeL