Ufuktan ezan sesleriyle halka seslenen Bahattin hoca birlik düzenin sembolüyle insanları teslimiyete,sevgiye birlikteliğe çağırıyordu. Karataş köyünde derinden derine işlenmiş, toprak karasına boyanmış, ağzından çıkan her kelimesiyle yeri göğü titretmeye devam ediyordu Irazca ana.Tek ses dahi çıkaramayan karınca sürüsü sessiz sedasız toprağı işlerken, o herkesin hakkını savunmak için ordaydı.Hatça'sının,Kara Bayram'ının 'Osmanının Şerifesinin geleceği için yediği her kiru lokmaya şükredebilmek için ordaydı.Hükümetinin ardındaydı, geceleri kendisinden bile sakladığı geçmişinin derinliklerinde hülyalara dalıyor, çok erken kaybettiği eşinin sevdasıyla hiç gerçek olmayacak hayallere dalıyordu. Hayaller bir o kadar gerçek gibiydiler, dün gibiydiler.Yeni bir gün doğarken tqze sürülmüş tarlqdan buram buram kokusu yâd oluyordu.Sevdiği oluyordu, dönüşüyordu sarımsı başaklara.Hak yerini buluyordu.Yine 'HÜKÜMET'im kadın hükümetim, feda olsun derken Bahattin hocanın sessi gökkubbe üzerinden yankılanıyor.Yeni bir gün bir başlıyordu. Haksızlıklar, rüşvet, iltimas, sabotaj , yoksulluk toplumun ayak bağı opmuşcasına günü bırakmıyor, gün soluyordu Irazca'nın iki dudağı arasında.Hak nerdeydi? Paraylq satın alınan adalet arasında nöbet tutqn muhtar her zaman milletini, halkını düşünürdü.Vergi, halktan toplanan paralar köyün velinimetiydi.Aç yoksul dinlemezdi.Köyün başı demek milletti, devletti.Zorla halka tarla sürdürtmek, yalan ifade verdirtmek, parayla adam satın almak.. Irazca dayanamadı.Hükümeti her şeyden öte gelirdi, canı feda olsundu kadın hükümetine.Son noktayı koymuştu, artık bekleme zamanıydı. Kara Bayram hastaneden çıkar çıkmaz soluğu evinde Iraz anasının,Hatçası'nın yanında aldı. Bayram'ın kafası yerine gelmişti, eksik bir şeyler tam hale gelmiş.Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Okutacağım ana dedi , hem ben hem de Hatça hastanede çalışıp bakacağız Kara Ahmatımıza Şerifemize, Osamanımıza.Ven yokluk çekerim ana, sefil olurum ama yine çocuklarımı okuturum bizim gibi cahil olmasınlar.Ilerde böyük adam olacak benim çocuklarım.Okutacağım ana.Burdan göçelim hele, dedi. Irazca tepki vermiyordu, tepkisi her zamankinden değişik geldi Kara Bayramına. Olmaz dedi Iraz ana kimselere bırakmam kaçtı dedirtmem, el aleme laf ettirtmem.Gözü karaydı Irazca ana sonuna kadar savaşırdı, önemli olan düşman değildi onun gözünde, muhtar ve adamları düzensizliğine, yalandan verdikleri sözleri tutmamaya devam edecekti.O burda kalacak hakkını sonuna kadar savunacaktı. Aradan çok zaman geçti yine bir gün Kara Ahmat okuldan gelmişti.Baba bugün bir soruyu ben bildim, sadece ben derken.Okuyacak benim çocuğum, hepimizi kurtaracak derken her birinin gözlerinde derin daireler oluşuyordu, ağızlarında ise tek bir kelime çıktı. Cümlemizi cümlemizi.. Fakir Baykurt'un okuduğum ikinci eseri.Ilk okuduğum kitabı Yılanların Öcü'ydü.Ve bu kitap adeta devamı niteliğinde.Okuyacak olanlara ard arda okumalarını öneririm Fakir abaykurt karakteride, toplumdaki insanların davranışlarını dönemine , adetine, kültürüne, yaşayış tarzına göre çok iyi bir şekilde ele alabilen ve kullandığı dili bile mizahi unsurlarla şekillendirip insanı bir yandan güldürürken bir yandanda gerçekleri su yüzüne çıkartabilen bir yazar, hayatın içinden buram buram insan kokan halk kokaon kelimeleriyle Anadoluyu yaratmayı, evrensel bir konu olan toplumdal çatışma, adalet, kadın hakları gibi vs konulara çok iyi şekilde dillendirmiş.Adeta görünmeyen ,söylenmeyen şeylerin , anlatılmayan kadim hikayelerin dili olmuştur. En çokta kitabında sözünü sakìnmayan Irazca ana dikkatimi çekti.Yazar bir karakterde kendini gizlemekte o kadar başarılı olmuşki bazı zamanlarda sinirini yenemeyen Irazcada yazarın sadece okuyucuya göz kırptığını bürün hislerini ana karakteri tarafından okuyucuya yansıtmayı başarmış. Gün olur belki, bizlerde Irazca olabiliriz, ya da Irazcadan ders alabiliriz, kendimize sözlerinde bir yer edinebiliriz. Şimdiden okuyacaklara iyi okumalar..

Irazca'nın DirliğiFakir Baykurt · Literatür Yayıncılık Dağıtım · 20181,096 okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.