Polisiye okumaya devam... Paravan, İngiliz edebiyatından bir polisiye örneği. Yazarın kolay okunan, rahat üslûbu bir çok okur için cezbedici olabilir; ancak özellikle ilk kısımlarda yani baş karakterimizi bize tanıtırken ve diyaloglar çok da baskın değilken daha iyi bir tat bıraktığını söylemek gerek. Aslında yazar Tim Weaver benim en sevdiğim temalardan birisi üzerine kurmuş hikâyesini: bir gün bir olay yaşayan ve hayatı tamamen değişen ve bu yüzden başka birisine dönüşen bir insanın hikâyesi.. Katzenbach'ın Psikoanalist'i örneğin benim için bir klasik olarak bu temanın hakkını tam anlamıyla veriyordu. Weaver özellikle kitabın son kısımlarında bana Conrad'ın Karanlığın Yüreği adlı eserini de hatırlatmadı değil: o kitapta da Paravan'daki gibi, insanın insanı sömürmesi anlatılıyordu, Conrad Karanlığın Yüreği'nde bu sömürüyü emperyalizmle bağdaştırıyorken Weaver karşımıza kötü, hastalıklı geçmişlerini temizlemek ve kendilerini arındırmak için hastalıklı yollar bulmuş insanlar üzerinden anlatıyor; Karanlığın Yüreği'nde "ormanın içine bakan ve orada hiç bir şey göremeyen" ve bu yüzden deliren Kurtz'ü hatırlatıyor Paravan'daki hastalıklı insanlar bana, meselâ Legion karakteri gibi. Açıkçası; bugüne dek okuduğum polisiye ya da gerilim kitaplarında dini sapkınlıkların anlatıldığı bir çok örnek gördümse de bu kitaptaki kadar ürkütücü olanını okumamıştım, bunu söylemem gerek. Bu anlamda, iyi bir gerilim okumak isteyenlere önerebilirim, yine de Weaver okumaya devam edeceğim bir yazar değil.

ParavanTim Weaver · Ephesus Yayınları · 2011371 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.