DergiPark'tan alıntıdır. Tarık Buğra Gençliğim Eyvah’ın sol ve sağ kesimden gördüğü eleştiriyi, İhtiyar’ın “tabiî müttefikleri”nden gelen eleştiriler olarak kabul eder. (Buğra, 1995: 214) Yazara göre romanı eleştirenler, hem Çanakkale hem de 1980 kuşağı gençlerini anlamayan ve sevmeyenlerdir. (Buğra, 1995: 215) Yazar romanında herhangi bir ideolojinin savunuculuğunu yapmamış, ülkenin ümidi olan genç nesli, önce kendi kişiliğini kurma ve bunu yaparken apolitik olma yolunda uyarmıştır. Eğer genç nesilpolitikadan yakasını sıyırabilirse ikinci adımı, kendisini ve ait olduğu toplumu bilim ve eğitimin kollarına bırakmak olmalıdır. O yüzden de yazar romanını “Gençliğim Eyvah Türkiye’min romanıdır” (Buğra, 1995: 215) cümlesiyle savunur ve karşı eleştiriye geçer: “… politikaya bulaştığımız ölçüde hepimiz varız onda. Aynaya niçin kızıyorlar?” (Buğra, 1995: 214) Bu bağlamda yazarın ülkeyi Kurtuluş Savaşı’na taşıyan paylaşım süreci ile 1980 ihtilaline taşıyan paylaşım ve saf belirleme sürecini eş tutması; Çanakkale’de yiten neslin, 1960, 1980 ihtilallerden yiten nesilden farklı olmadığını düşünmesi önemlidir. Nitekim yazar selamını, Türk tarihinin yok yere kaybolan tüm gençlerinin hüznünü ve acısını paylaşanlara gönderir ve “onlar için yazıyorum ben… onlarla bir olmak için!” der. (Buğra, 1995: 215) Ama bu hüznün ve acının edebiyat aracılığıyla umuda evrilebileceğine inanan yazar, toparlanabileceğimizi düşünmektedir: “Toparlanmalıyız. Toparlanacağız da. Edebiyatımız vardır; kurtaracağız.” (Buğra, 1995: 225) Çalışmada tahliline girişilen Gençliğim Eyvah, toparlanma ve kurtulma yollarının ve umudun dışa vurumudur.

Gençliğim EyvahTarık Buğra · Ötüken Neşriyat · 20181,060 okunma

·

14 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlhan Aşanboğa